Έγινε φανερός ο σκοπός αυτού του νομοσχεδίου από την εισήγηση του Εισηγητή της Πλειοψηφίας, ο οποίος με πολύ μεγάλη ειλικρίνεια αποκάλυψε τη σκοπιμότητα πίσω από αυτές τις διατάξεις που συζητάμε σήμερα. Στην ουσία αυτό που είπε –κάτι που επισημάνθηκε από όλους τους συναδέλφους, από τον Εισηγητή μας τον Τάκη Ρήγα, από τον Γιάννη Κουτσούκο, από τον Εισηγητή του Συνασπισμού που μίλησε προηγούμενα- είναι ακριβώς ότι πίσω από όλες αυτές τις ρυθμίσεις μακροπρόθεσμα θίγεται και υπονομεύεται η μονιμότητα στη δημόσια διοίκηση.

Και βέβαια αυτό είναι ένα ιδεολόγημα. Είναι το ιδεολόγημα ότι η μονιμότητα φταίει για όλα. Ότι δήθεν η μονιμότητα φταίει που δεν έχουμε κράτος αποτελεσματικό. Δεν ευθύνεται η πολιτική βούληση, η απαξίωση συνεχώς των θεσμών από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η αναξιοκρατία, η υπονόμευση του Α.Σ.Ε.Π., δεν ευθύνονται οι επιλογές για πολλαπλές ταχύτητες εργασίας στο χώρο της δημόσιας διοίκησης, αλλά ακούσαμε το ιδεολόγημα ότι φταίει η μονιμότητα.

Και γιατί να υπάρχει αυτή η σκοπιμότητα στο βάθος του χρόνου, συνεχώς να ξηλώνεται ο δημόσιος τομέας, να αποδυναμώνεται η έννοια της μονιμότητας και να καλλιεργείται αυτό το κλίμα στην κοινή γνώμη;

Πρώτα απ’ όλα, γιατί με αυτό τον τρόπο ανοίγει ένα μεγάλο πεδίο για ρουσφετολογικές και πελατειακές ρυθμίσεις. Απόδειξη η τροπολογία που θα συζητήσουμε τις επόμενες μέρες στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, όπως με την ρουσφετολογική ρύθμιση για τις 20.000 θέσεις του Ο.Α.Ε.Δ.

Αλλά είδαμε και άλλες ρυθμίσεις μέσα σε αυτή τη χρονιά. Πριν κλείσει η Βουλή, πριν διακόψει για τον Αύγουστο, θεσπίσθηκε το δημόσιο ως εργοδότης να μπορεί να συμμετέχει στα προγράμματα του ΟΑΕΔ και φυσικά την άλλη περίφημη ρύθμιση, για την επιδότηση απασχόλησης για ορισμένους μήνες στο δημόσιο.

Όλα αυτά, λοιπόν, αφενός έχουν αυτή τη ρουσφετολογική προσέγγιση και αφετέρου, μέσα από τη συνεχή μείωση του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά και του στενού δημόσιου τομέα, δημιουργείται ένα μεγαλύτερο πεδίο για τα ιδιωτικά συμφέροντα.

Η μονιμότητα, θα ήθελα να θυμίσω στους συναδέλφους της Συμπολίτευσης, δεν είναι μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Είναι μια κατάκτηση συνολικά της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Και επειδή έχω εργαστεί πολλά χρόνια στα Ευρωπαϊκά Όργανα, πρέπει να σας πω ότι στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες που θέλετε και αναφέρετε ως παράδειγμα, είναι ισχυρή η μονιμότητα στο δημόσιο τομέα. Όχι βέβαια εις όφελος των δημοσίων υπαλλήλων, και χωρίς να σημαίνει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν υπόκεινται σε αυστηρούς κανόνες ώστε να λειτουργούν αξιοκρατικά και αποτελεσματικά. Η μονιμότητα θεσπίσθηκε για να κατοχυρώνει ακριβώς την ανεξαρτησία απέναντι στα πολιτικά, οικονομικά και πάσης άλλης φύσεως συμφέροντα και παρεμβάσεις, καθώς και για την ίδια την ποιότητα της διοίκησης.

Γιατί πώς να αναβαθμιστεί η δημόσια διοίκηση από προσωρινούς νέους υπαλλήλους με μειωμένες αποδοχές που δεν μπορούν να αποκτήσουν την κατάρτιση και την εμπειρία που χρειάζεται για την άσκηση των καθηκόντων τους, αφού δεν έχουν προοπτική;

Άρα, λοιπόν, η θέση μας είναι ότι θα έπρεπε να είχαν εξαντληθεί τα όρια -όπως με πολύ μεγάλη σαφήνεια ο εισηγητής μας είπε προηγούμενα- που επιτρέπει το Σύνταγμα, προκειμένου αυτές οι συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου να μετατραπούν σε συμβάσεις δημοσίου δικαίου.

Αλλά είναι φανερό ότι δεν είναι αυτή η επιλογή της Κυβέρνησης. Και αυτό φαίνεται από μια σειρά επιλογές τις οποίες συνεχώς τις βλέπουμε να αποκαλύπτονται και να θεσμοθετούνται, με τρόπο μάλιστα αποσπασματικό και αυταρχικό, χωρίς διάλογο.

Και θα σας αναφέρω ένα άλλο παράδειγμα, όσον αφορά το περίφημο μισθολόγιο, που μαθαίνουμε τώρα από τον Υπουργό Οικονομίας ότι υπάρχει η σκέψη να γίνει ένα μισθολόγιο, όπως στις Δ.Ε.Κ.Ο. Δηλαδή γι’ αυτούς που θα προσλαμβάνονται τώρα στο δημόσιο τομέα να υπάρξει ένα μισθολόγιο ξεχωριστό από τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους με μειωμένες αποδοχές. Η λογική μιας δημόσιας διοίκησης a la carte με πολλές ταχύτητες, εις βάρος των νέων. Αυτή, όμως, η δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να λειτουργεί, ούτε για το δημόσιο συμφέρον, ούτε για την ανάπτυξη, ούτε να κατοχυρώνει πραγματικά το ρόλο της προς όφελος των πολιτών.

Θα ήθελα, λοιπόν και εγώ να ενώσω τη φωνή μου με τους συναδέλφους που μίλησαν προηγούμενα και να ζητήσουμε από την Κυβέρνηση, από τον Υπουργό, ο οποίος είναι και διακεκριμένος Συνταγματολόγος να αποσύρει τη διάταξη και να βρεθεί ο τρόπος σύμφωνα με το Σύνταγμα, ώστε αυτές οι συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου να μετατραπούν σε συμβάσεις δημοσίου δικαίου. Να υπάρξει μία ταχύτητα στο ελληνικό δημόσιο, η οποία να είναι ταχύτητα που να εξασφαλίζει την αποτελεσματικότητα και το δημόσιο συμφέρον, να είναι μια ταχύτητα αξιοπρέπειας για όλους τους εργαζόμενους. Επιτέλους, να σταματήσει το ελληνικό δημόσιο να είναι ένα πεδίο άσκησης προεκλογικής ρουσφετολογίας, πελατειακών σχέσεων και κομματισμού.

Γιατί η τροπολογία που θα συζητήσουμε την επόμενη εβδομάδα, όσον αφορά τις 20.000 θέσεις που θα επιβληθούν μέσω του ΟΑΕΔ, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η μεγαλύτερη απόδειξη ότι όλες αυτές οι ρυθμίσεις δεν έχουν κανέναν άλλο σκοπό. Δεν έχουν δυστυχώς άλλο σκοπό από την χειραγώγηση και τον κομματισμό με ακόμα μεγαλύτερη αναξιοκρατία για ρουσφετολογική προεκλογική εκμετάλλευση.

Άρα, λοιπόν, ακόμα και αυτή τη στιγμή που συζητάμε, ζητάμε να υπάρξει μία λύση από την πλευρά της Κυβέρνησης, προκειμένου να μην θεσπισθούν αυτές οι διαφορετικές ταχύτητες, αλλά να υπάρξει η δυνατότητα να γίνει η μετατροπή των συμβάσεων των εργαζομένων αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου που το επιθυμούν σε συμβάσεις δημοσίου δικαίου. Σας ευχαριστώ.