«Είχαμε χθες την ευκαιρία, να αναπτύξουμε στη συζήτηση επί της αρχής, ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι πραγματικά μια εισπρακτική έκφραση, αποσπασματική και ιδιαίτερα άδικη.

Θα αναφερθώ κατ’ αρχήν στο Κεφάλαιο Α΄, που αφορά τα σκάφη αναψυχής. Είναι φανερό ότι αυτή η απουσία διάκρισης ανάμεσα στα σκάφη αναψυχής, τα ιδιωτικά, τα οποία πρέπει και οφείλει η πολιτεία να έχει φορολογήσει και μάλιστα με υψηλή φορολογία και τα επαγγελματικά σκάφη, τα οποία είναι εργαλείο επιχειρηματικό που προσφέρει στην ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού, είναι στα αλήθεια δείγμα και επιλογής και αδυναμίας της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Ακούσαμε χθες με ενδιαφέρον τον κύριο Υπουργό και τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας να δηλώνουν ότι η Νέα Δημοκρατία και η Κυβέρνηση στηρίζουν την ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού. Το ερώτημα, επειδή είναι ειρωνική η δήλωση, είναι τι θα έκανε αυτή η Κυβέρνηση εάν δεν στήριζε το θαλάσσιο τουρισμό.

Και βέβαια οι επιπτώσεις εδώ είναι πολλαπλές. Εν μέσω θέρους και εν μέσω μιας σοβαρότατης κρίσης που πλήττει τον τουρισμό έρχονται και επιφέρουν αυτά τα βάρη στα επαγγελματικά σκάφη αναψυχής. Η επιβάρυνση αυτή έχει πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις και οδηγεί πολλούς επιχειρηματίες του κλάδου σε αδιέξοδο, καθώς λειτουργεί ανασταλτικά για την τουριστική κίνηση και φυσικά την κίνηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στα νησιά μας. Ακόμη όπως ειπώθηκε και από πολλούς συναδέλφους και από τον Εισηγητή μας τα μέτρα που λαμβάνετε θα επηρεάσουν την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, που είναι και αυτό μια νέα αλυσίδα επιπτώσεων.

Δήλωσε ο κύριος Υπουργός με μια ειλικρίνεια η οποία βέβαια δεν τιμά την Κυβέρνηση στο σύνολό της, τιμά τον ίδιο, ότι υπάρχει αδυναμία της Κυβέρνησης να εισπράξει και να κάνει τη διάκριση μεταξύ ιδιωτικών και επαγγελματικών σκαφών. Και το ερώτημα είναι, μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης υπάρχει αδυναμία; Γιατί, όμως, υπάρχει αδυναμία;

Μήπως γιατί αυτή η Κυβέρνηση, κύριε Υπουργέ, ξεκινώντας από το 2004 απαξίωσε κάθε ελεγκτικό και εισπρακτικό μηχανισμό; Και φταίει ο πολίτης γι’ αυτό; Φταίει ο πολίτης όταν ο δικός σας ο Υπουργός πριν από δύο χρόνια είχε δηλώσει ότι πιάσατε πάτο στα έσοδα; Και ερχόσαστε τώρα εν μέσω κρίσης πάνω σε άδικους και δίκαιους να προσπαθείτε να εισπράξετε φόρους και να αποπληρώσει πάλι ο κόσμος τα σπασμένα;

Είναι, όμως, τελικά μόνο αδυναμία ή μήπως είναι και επιλογή;

Νομίζω ότι πέραν της ομολογουμένης αδυναμίας και ανεπάρκειας που υπάρχει πια, υπάρχει και μία επιλογή. Είναι η επιλογή ότι εισπράττουμε τώρα απ’ όλους, τώρα που υπάρχει ανάγκη, αδιάκριτα, άδικα, και δεν μας νοιάζουν οι επιπτώσεις και αφήνουμε -όπως είπατε- τις επιστροφές να γίνουν του χρόνου, δηλαδή μετά τις εκλογές. Διότι όλοι ξέρουμε ότι το αργότερο μέχρι το Μάρτιο θα έχουμε εκλογές.

Αφήνουμε, λοιπόν, αυτή την υπόθεση της επιστροφής στην επόμενη κυβέρνηση.

Είναι σαφές, ότι οι επιστροφές δεν πρόκειται να γίνουν μέχρι τα Χριστούγεννα.

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι εδώ μιλάτε ούτως ή άλλως για την επόμενη κυβέρνηση, η οποία θα δώσει αυτές τις επιστροφές.

Άρα, έχουμε έναν αναγκαστικό και υποχρεωτικό δανεισμό που κάνει η Κυβέρνηση.

Και, βέβαια, η κρίση είναι φέτος. Η κρίση του Τουρισμού είναι φέτος. Και ποιοι από αυτούς τους επαγγελματίες θα έχουν απομείνει όρθιοι του χρόνου, όταν γίνουν οι όποιες επιστροφές;

Και μπαίνει κι ένα άλλο ερώτημα: Ωραία, κάνετε αυτή την ισοπεδωτική εισπρακτική πολιτική. Πού πάνε αυτά τα χρήματα; Που πάει ο κόπος και ο ιδρώτας του εργαζόμενου και του επαγγελματία, καθώς είναι η τρίτη φοροεπιδρομή μέσα σε διάστημα τριών μηνών;

Η απάντηση είναι ότι δεν κρατάτε καν τα προσχήματα. Στον επόμενο κύκλο σήμερα το πρωί, θα μιλήσουμε για δύο άρθρα ντροπής κυριολεκτικά, καθαρά ρουσφετολογικά. Τα άρθρα αυτά δείχνουν ότι όλο αυτό το στέρημα του ελληνικού λαού, που εσείς μαζεύετε με τα διάφορα φορολογικά νομοσχέδια που φέρνετε, ερχόσαστε να το μοιράσετε με τις επιχορηγίες που έχει τη δυνατότητα και τη διακριτική ευχέρεια να κάνει ο Υπουργός Οικονομίας ή μέσω του ΟΑΕΔ και των διαφόρων ρουσφετιών.

Αυτά, είναι απαράδεκτα. Όπως είναι απαράδεκτη, βέβαια, και υποκριτική η διαπίστωση που προσπαθήσατε χθες να πείτε –ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, σήμερα δεν είναι εδώ- «ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. τάχα μου τι κόπτετε, αφού η εδώ Κυβέρνηση πάει να φορολογήσει τα υψηλά εισοδήματα και μάλιστα τους σκαφάτους, αυτούς που έχουν σκάφη;»

Μα, αυτό δεν είναι αλήθεια, κύριε Πρόεδρε. Εμείς έχουμε σαφή θέση. Όσοι έχουν ιδιωτικά σκάφη αναψυχής, φυσικά και να φορολογηθούν. Φυσικά και πρέπει σε περίοδο κρίσης το μεγάλο εισόδημα να φορολογηθεί.

Κι εδώ έρχεται και η πρόταση που διατύπωσε ο Εισηγητής μας, ο κ. Μακρυπίδης, μία πρόταση σαφέστατη, η οποία λέει: Αυξήστε ακόμα παραπάνω τους φόρους στα ιδιωτικά σκάφη αναψυχής –γιατί πραγματικά είναι επιλογή τους να τα έχουν και οφείλουν να συμβάλουν- αλλά μην έχετε αυτή την άδικη και ισοπεδωτική προσέγγιση στους ανθρώπους οι οποίοι έχουν σκάφη αναψυχής για επαγγελματικούς, τουριστικούς λόγους, για λόγους επιχειρηματικότητας. Και είναι ευθύνη της Πολιτείας να βρίσκει τους μηχανισμούς ελέγχου με τους οποίους να κάνει τη διάκριση. Δεν είναι ευθύνη και υποχρέωση των πολιτών να πληρώνουν τα σπασμένα της ανεπάρκειας των μηχανισμών και των επιλογών.

Θα ήθελα να αναφερθώ εν συντομία στο άρθρο 5, που αφορά τη δημιουργία αυτής της Διεύθυνσης Ελέγχου Τελωνείων. Ο στόχος ακούγεται καλός. Δηλαδή, φτιάχνεται ακόμα μία Υπηρεσία για να ελεγχθεί η παράνομη διακίνηση του χρήματος, το ξέπλυμα και όλα αυτά που είπε ο κύριος Υπουργός. Το ερώτημα όμως –που το έθεσε και ο Εισηγητής μας- είναι: Τελικά αυτή είναι η λύση; Αυτή είναι η διαδικασία για να ελέγξετε το ξέπλυμα του χρήματος και όλη τη μαύρη διακίνηση; Εσείς, δεν είστε που ως Κυβέρνηση, επιλέξατε να καταργήσετε την αντίστοιχη Αρχή που είχε δημιουργηθεί, και απομακρύνατε τον κ. Ζορμπά που είχε την ευθύνη; Εσείς δεν είστε που ως Κυβέρνηση δεν έχετε κάνει απολύτως τίποτα για να περιοριστεί αυτή η φοβερή απώλεια φορολογικού εισοδήματος όσον αφορά τις εξωχώριες εταιρείες και όλες αυτές τις δυνατότητες φοροαπαλλαγών του μεγάλου κεφαλαίου στη χώρα μας;

Διότι, ποια είναι η πραγματικότητα; Μιλάμε για την ανάγκη μιας δίκαιης αναδιανομής στη χώρα. Και το φορολογικό σύστημα είναι η καρδιά, το βασικό εργαλείο μιας τέτοιας δίκαιης αναδιανομής. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι όσο περνάει ο καιρός, ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της φορολογητέας βάσης στη χώρα μας, απλώς δεν εμπίπτει πια μέσα στη δυνατότητα φορολόγησης. Και φυσικά μιλάμε για τα μεγάλα κεφάλαια, τα μεγάλα κέρδη, που πολλές φορές βέβαια είναι και από παράνομες δραστηριότητες. Και τα σπασμένα καλείται με άδικο τρόπο να πληρώσει αυτός που δεν μπορεί να ξεφύγει από την ισοπεδωτική προσέγγιση, δηλαδή ο μισθωτός, ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ο μικρός και μεσαίος επαγγελματίας και έμπορος ή ο επιστήμονας. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα σήμερα στη χώρα μας.

Και εγώ θέλω, κύριε Υπουργέ, να σας πω ότι γυρνώντας κάθε μέρα στις γειτονιές, στα εμπορικά κέντρα της περιφέρειάς μου, της Β’ Αθήνας, στο Αιγάλεω, στο Περιστέρι, στη Γλυφάδα, στο Μαρούσι, αντιμετωπίζω κάθε μέρα την οργή, την αγανάκτηση και την απελπισία του εμπορικού και επαγγελματικού κόσμου. Δεν αντέχουν άλλο εν μέσω κρίσης, αιμορραγούν, όπως ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε μισθωτός και συνταξιούχος. Δεν την ζείτε, δεν την βλέπετε αυτήν την οργή που κατακλύζει τον κόσμο; Γιατί αυτό που λένε χαρακτηριστικά είναι ότι δίνουν, δίνουν, δίνουν -ήδη εντός του τρέχοντος μηνός, αλλά και του επόμενου, θα λάβουν τέσσερα με πέντε διαφορετικά ειδοποιητήρια από την εφορία- και πού πάνε όλα αυτά; Σε ένα πιθάρι χωρίς πάτο και φυσικά, με τις διατάξεις που εσείς φέρνετε, σε διάφορες ρουσφετολογικές, πελατειακές επιλογές. Σας ευχαριστώ.»