Το μείζον πρόβλημα για την χώρα αυτή την περίοδο, είναι η οικονομία και τα όποια μηνύματα για την ώρα δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στις Βρυξέλλες, βλέπετε το ενδεχόμενο να ξαναμπεί η ελληνική οικονομία σε επιτήρηση;

Εκεί μας οδήγησε η αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής, να τίθεται ξανά η οικονομία σε επιτήρηση, και μάλιστα σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., ξεκινώντας με το έγκλημα της απογραφής, έχει εγκλωβίσει τη χώρα σε ένα δημοσιονομικό φαύλο κύκλο. Ακούσαμε τον Υπουργό Οικονομίας με κυνικό τρόπο να λέει ότι δεν φοβάται την επιτήρηση. Το πρόβλημα όμως είναι ότι τον λογαριασμό καλείται να πληρώσει άλλη μια φορά ο ελληνικό λαός. Γιατί, σήμερα αποκαλύπτεται ότι η δημοσιονομική κρίση προϋπήρχε στη χώρα μας της διεθνούς κρίσης. Και, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι βαρύτατες, καθώς επέλεξε να απαξιώσει τους ελεγκτικούς και εισπρακτικούς μηχανισμούς, ενώ συνεχώς επιβαρύνει τους εργαζόμενους και τους επαγγελματίες. Μόνο από την φοροδιαφυγή στους έμμεσους φόρους η απώλεια εσόδων υπολογίζεται ότι αγγίζει τα 5 δις.

Επειδή η οικονομική κρίση είναι ακόμα μπροστά μας και αφού λέτε ότι η Κυβέρνηση δεν έχει Εθνικό Σχέδιο για την αντιμετώπιση της, τελικά είναι το ΠΑΣΟΚ αυτό που διαθέτει το «μαγικό ραβδί» για την έξοδο από την κρίση ;

Κατ΄ αρχάς το ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο και αναλώνεται σε επικοινωνιακούς χειρισμούς και πελατειακές ρυθμίσεις το ομολογούν πλέον και Υπουργοί. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Η κυβέρνηση μοιάζει σαν ακυβέρνητο καράβι στην καταιγίδα της κρίσης. Ο Γιώργος Παπανδρέου εγκαίρως, σας θυμίζω, από τον Σεπτέμβριο πρότεινε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης που στοχεύει στην εξασφάλιση της ρευστότητας στην αγορά, στην στήριξη της πραγματικής οικονομίας και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στη στήριξη του εισοδήματος των νοικοκυριών και τη θωράκιση της απασχόλησης.

Η κυβέρνηση επέλεξε τον ακριβώς αντίθετο δρόμο. Έδωσε λευκή επιταγή 28 δις στις Τράπεζες χωρίς καμία προϋπόθεση. Το ΠΑΣΟΚ έχει σχέδιο και πάνω απ’ όλα τη βούληση και τη δέσμευση να το υλοποιήσει. Γι’ αυτό ο κόσμος στρέφεται ξανά προς το ΠΑΣΟΚ με προσδοκία και εμπιστοσύνη. .

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από διάφορους κοινωνικούς εταίρους στην Ελλάδα, τίθεται θέμα ελαστικών σχέσεων εργασίας , π.χ μείωση ημερών εργασίας κ.α., ως εργαλείο αντιμετώπισης της κρίσης. Μπορούν αυτές οι υποδείξεις να αποτελέσουν «μέρος της λύσης» για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης ;

Απαράδεκτες προτάσεις που είναι κοινωνικά άδικες, αλλά και οικονομικά αναποτελεσματικές. Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι η ανακατανομή της μιζέριας που τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο της ανέχειας και του παγώματος της αγοράς. Σήμερα, χρειάζεται να στηριχθούν οι επιχειρήσεις και να διασφαλισθούν οι θέσεις εργασίας, να ενισχυθούν τα εισοδήματα, ώστε να στηριχθεί η ζήτηση και να αναθερμανθεί η οικονομία. Διαχειριστικές και λογιστικές αντιλήψεις δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την πολύπλευρη κρίση που μαστίζει τη χώρα μας. Ταυτόχρονα, χρειάζεται μεγαλύτερη αποφασιστικότητα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Υπάρχει καθυστέρηση και αμηχανία στα Ευρωπαϊκά Όργανα. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Μόλις αυτή την εβδομάδα φάνηκε να συνειδητοποιούν ότι πρέπει να αναληφθούν κοινές πρωτοβουλίες, και αναφέρομαι στη διαφοροποίηση της στάσης της Γερμανίας, που μέχρι σήμερα είχε κρατήσει αρνητική θέση. Πρέπει να είμαστε σαφείς και κατηγορηματικοί. Η περαιτέρω αποδυνάμωση των εργασιακών σχέσεων και η επικράτηση ενός εργασιακού μεσαίωνα δεν εξασφαλίζει την απασχόληση αλλά εντείνει τα αδιέξοδα. Σήμερα, αυτό που προέχει, είναι επιτέλους να υποστηριχθούν οι επιχειρήσεις, να εξασφαλισθεί ρευστότητα στην πραγματική οικονομία και να υπάρξουν δημόσιες επενδύσεις. Αυτός είναι ο δρόμος για την αντιμετώπιση της ύφεσης και τη θωράκιση των θέσεων εργασίας. Είναι φανερό όμως ότι απουσιάζει η πολιτική βούληση από την κυβέρνηση.

Ο κ. Παπανδρέου ζήτησε εκλογές το αργότερο μαζί με τις Ευρωεκλογές και συναινετική εκλογή Προέδρου. Έχει όμως αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο αν δεν γίνουν εκλογές μέχρι το 2010 να τις προκαλέσει η Αντιπολίτευση, με αφορμή την Προεδρική εκλογή. Είναι ατού στα χέρια του ΠΑΣΟΚ, η προεδρική εκλογή του 2010 για να προκαλέσει «αλλαγή πορείας στον τόπο»;

Η θέση που εξέφρασε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι σαφής. Ζητάμε εκλογές τώρα και υποστηρίζουμε την επανεκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας που έχει κερδίσει το σεβασμό και την αγάπη του ελληνικού λαού. Και, ζητάμε εκλογές τώρα, γιατί η χώρα σε περίοδο κρίσης δεν μπορεί να βρίσκεται σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο με μια κυβέρνηση αδύναμη και εγκλωβισμένη στα εσωτερικά της αδιέξοδα. Αποσπασματική και ανεπαρκή διαχείριση κάνει η κυβέρνηση, χωρίς καμία πλέον αξιοπιστία στις Βρυξέλλες εξαιτίας των παλινωδιών της. Δυστυχώς, σε μια περίοδο κρίσιμων εξελίξεων σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο η χώρα μας είναι παντελώς απούσα.

Αφού ζητάτε εκλογές με στόχο την αυτοδυναμία, γιατί δεν δέχεστε να γίνουν οι εκλογές με τον εκλογικό νόμο Παυλόπουλου που δίνει 50 αντί για 40 έδρες στο πρώτο κόμμα ;

Φθηνά επικοινωνιακά παιχνίδια και προσπάθεια αποπροσανατολισμού από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος. Το ΠΑΣΟΚ με το πρόγραμμά του, με τις προτάσεις του και την πολιτική του δέσμευση ζητά ισχυρή εντολή. Και επειδή από τη Ν.Δ. υποτιμούν πολύ τους πολίτες και νομίζουν ότι με επικοινωνιακά τεχνάσματα θα τους κοροϊδέψουν, ο λαός θα δώσει την απάντηση του στην κάλπη εκφράζοντας την εμπιστοσύνη του και δίνοντας αυτοδυναμία στον Γιώργο Παπανδρέου και στο ΠΑΣΟΚ.

Με δεδομένη μέχρι τώρα την άρνηση της Αριστεράς για συνεργασία, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, βλέπετε εφικτό το σενάριο του «μεγάλου συνασπισμού», μιας κυβέρνησης δηλαδή ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ ;

Καμία τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει. Θα ήταν πολιτικά απαράδεκτο και επιζήμιο για τη χώρα. Η Ν.Δ. επί πέντε χρόνια ακολούθησε μια δογματική νεοφιλελεύθερη πολιτική και είναι συνυπεύθυνη της κρίσης. Σήμερα ο τόπος χρειάζεται αλλαγή κυβέρνησης, αλλαγή πολιτικής, μια νέα προοδευτική στρατηγική. Τη λύση στο σημερινό πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο δεν θα τη δώσουν τα σενάρια και οι παρασκηνιακές διευθετήσεις. Τη λύση θα την δώσει με την ψήφο του ο ελληνικός λαός.