«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση για τον Απολογισμό και τον Ισολογισμό του Κράτους θα έπρεπε και είναι μια βαθιά πολιτική συζήτηση, και σίγουρα δεν μπορεί να γίνεται εν κενώ, έξω από την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Δυστυχώς, όπως φαίνεται και ο εισηγητής και ο προηγούμενος συνάδελφος από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας που μίλησαν, αλλά κυρίως ο ίδιος ο Ισολογισμός και ο Απολογισμός που κατέθεσε η Κυβέρνηση αγνοούν την πραγματικότητα, αγνοούν τη βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση που ζει σήμερα ο ελληνικός λαός και αντιμετωπίζει η χώρα μας. Μια κρίση που πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα έχει τα εγχώρια χαρακτηριστικά της, στα οποία συνέβαλε καθοριστικά η οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και οι επιλογές της, όπως αυτές εξυπηρετήθηκαν απ’ όλους τους εικονικούς, αλλά άκρως βλαπτικούς για τη χώρα μας Προϋπολογισμούς, μεταξύ των οποίων με καθοριστική σημασία ο προϋπολογισμός του 2006. Έτσι ώστε σήμερα που η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση και οι συνέπειές της κτυπούν την πόρτα της χώρας μας, βρίσκουν την ελληνική οικονομία εξασθενημένη και την κοινωνία κυριολεκτικά σε αδιέξοδο.

Θα έλεγα, λοιπόν, στους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας, αντί να προσπαθούν μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να έρχονται ξανά και να μιλούν για τις ευθύνες των Κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., και μάλιστα με άκρως υποκριτικό τρόπο να ξεχνούν, όταν αναφέρονται στο έλλειμμα και σε όλα τα δημοσιονομικά μεγέθη, ότι είχε προηγηθεί η δική τους εγκληματική επιλογή της απογραφής, μόλις ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας, τις συνέπειες της οποίας ακόμα πληρώνουμε και δημοσιονομικά και οικονομικά, αλλά και διαπραγματευτικά σ’ αυτήν την ώρα της κρίσης στις Βρυξέλλες. Αντί λοιπόν αυτάρεσκα να μας μιλούν για την επιτυχία της οικονομικής πολιτικής, θα ήταν καλύτερο αν προσέρχονταν σε μία διαδικασία απολογισμού, λογοδοσίας, αλλά πάνω απ’ όλα απολογίας απέναντι στον ελληνικό λαό.

Θα κινηθώ σε τρία επίπεδα κριτικής όσον αφορά τον Απολογισμό και τον Ισολογισμό του Οικονομικού Έτους 2006. Το πρώτο επίπεδο αφορά αυτή καθ’ αυτήν τη διαδικασία. Ειπώθηκε, οφείλω να πω και από τον εισηγητή της Συμπολίτευσης και από τον εισηγητή του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τον Στάθη τον Κουτμερίδη, ότι η διαδικασία αυτή είναι αναποτελεσματική. Δεν μπορεί να διεξάγεται με έναν προσχηματικό και τυπικό τρόπο μια τόσο ουσιαστική και κρίσιμη διαδικασία που αφορά το πώς εφαρμόζεται η οικονομική πολιτική, καθώς και όλες οι κυβερνητικές πολιτικές μέσα από την υλοποίηση του Κρατικού Προϋπολογισμού.

Θα αναγνωρίσω, με καλή διάθεση ότι έγιναν κάποια βήματα όσον αφορά στη Συνταγματική Αναθεώρηση σε σχέση με τη βελτίωση της διαδικασίας για τον Ισολογισμό και τον Απολογισμό, καθώς και προσπάθεια ενσωμάτωσης στον προϋπολογισμό των Ειδικών Λογαριασμών. Είναι όμως βήματα μικρά, βήματα ανεπαρκή, αν δεν συνοδευθούν από την πραγματική θέληση της Κυβέρνησης να λογοδοτεί, να δίνει όλα τα απαραίτητα στοιχεία της ενημέρωσης που χρειάζονται σ’ αυτήν τη διαδικασία, και πάνω απ’ όλα αν δεν υπάρχει μία μόνιμη διαδικασία της αντίστοιχης Επιτροπής που να μπορεί να ελέγχει συστηματικά την εκτέλεση του Προϋπολογισμού και κατά συνέπεια των κυβερνητικών πολιτικών.

Επιτρέψτε μου να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία ως Ευρωβουλευτή τα προηγούμενα χρόνια όπου συμμετείχα στη διαρκή Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τον έλεγχο του Κοινοτικού Προϋπολογισμού. Πρέπει να σας πω ότι είναι μια κορυφαία πολιτική διαδικασία, καθώς η άρνηση απαλλαγής σημαίνει και ψήφο δυσπιστίας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δηλαδή στο αντίστοιχο εκτελεστικό όργανο. Έχουμε πολύ δρόμο, λοιπόν, ακόμα να διανύσουμε. Αυτά τα πρώτα βήματα δεν είναι επαρκή και χρειάζεται να βελτιώσουμε τη διαδικασία περισσότερο στο μέλλον.

Το δεύτερο επίπεδο κριτικής έχει να κάνει με τη δημοσιονομική πλευρά. Ο εισηγητής μας αναφέρθηκε επί μακρόν και με πολύ μεγάλη πληρότητα. Ο Προϋπολογισμός του 2006, ο δεύτερος εικονικός και ανεφάρμοστος, παρ’ ό,τι μας είπαν τα αντίθετα οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, ήταν ένας προϋπολογισμός που σημάδεψε και σημαδεύτηκε από τις δημοσιονομικές συνέπειες της απογραφής με ανάγλυφο τρόπο. Όπως και να διαβασθούν τα νούμερα αυτό φαίνεται, καθώς είναι –νομίζω- ειρωνικό να μιλάμε για νοικοκύρεμα, όταν το 2006 είναι ο Προϋπολογισμός που επιβάλει την άδικη αναδιανομή, την ταξική πολιτική, την υποβάθμιση όλων των κοινωνικών πλευρών της πολιτικής, και αντίθετα δρομολογεί όλες εκείνες τις πολιτικές των οποίων τώρα δυστυχώς ζούμε τις συνέπειες.

Δηλαδή, μία μεγάλη φοροεπιδρομή κάτω από το μανδύα των έμμεσων φόρων, τις φοροαπαλλαγές στις μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ τώρα έρχεται η Κυβέρνηση με την άδικη φοροεπιδρομή στους μικρομεσαίους να εισπράξει πάνω από 7 δις, και βέβαια όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία η ίδια η Κυβέρνηση καταθέτει που αφορούν την υπέρβαση των πληρωμών κατά 6,59 δις, την υπέρβαση στα πιστωτικά έσοδα κατά 7,03 δις, το δημόσιο χρέος που αυξήθηκε το οικονομικό έτος 2006 κατά 5,17%. Και, βέβαια, ας είμαστε ειλικρινείς, κύριε Υπουργέ, –επειδή συνεχίζετε να τα ρίχνετε όλα στις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.- εν έτει 2008 φθάνουμε πια σε ένα δημόσιο χρέος, που αντιστοιχεί στα 267,1 δις, όταν το 2003 –και αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία- ήταν στα 183,3 δις.

Άρα, λοιπόν, για όλα τα δημοσιονομικά αυτά μεγέθη, και πολύ περισσότερο για το έλλειμμα ως συνέπεια της απογραφής, είναι ανάγλυφη η αποτύπωση των συγκεκριμένων επιλογών που δυστυχώς τις πληρώνουμε τώρα ακριβά. Και, είναι τουλάχιστον ειρωνική η αναφορά στην έκθεση του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, για τις μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες που ελήφθησαν με μια σειρά από διοικητικές αλλαγές στο πλαίσιο του οργανογράμματος του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών που δυστυχώς, όμως, τα χρόνια που ακολούθησαν δεν είδαμε που ωφέλησε αυτό δημοσιονομικά, που ωφέλησε ως προς την εξέλιξη και την εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής, όταν γνωρίζουμε, και θα το συζητήσουμε φυσικά και στη διάρκεια της διαδικασίας της συζήτησης του Προϋπολογισμού του 2009, ότι έχουμε σήμερα πλήρες δημοσιονομικό αδιέξοδο που ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομίας ομολόγησε την άνοιξη ότι έχουμε πιάσει πάτο δημοσιονομικά, και όσον αφορά τα έσοδα.

Το τρίτο επίπεδο κριτικής, που είναι και το πιο ουσιαστικό αφορά στην ίδια την πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνηση. Μία πολιτική που φυσικά εξυπηρέτησε και ο Προϋπολογισμός του 2006. Δυστυχώς, όλες οι οικονομικές στρατηγικές επιλογές που πήρε αυτή η Κυβέρνηση στα προηγούμενα χρόνια ήταν επιλογές που μας οδήγησαν σήμερα σε συνολικό αδιέξοδο. Αντιμετωπίζουμε μια τριπλή κρίση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Κρίση πρώτα απ’ όλα διακυβέρνησης του τόπου, όπου βλέπουμε μία Κυβέρνηση χωρίς πυξίδα, χωρίς εσωτερική συνοχή, όταν βλέπουμε Υπουργούς σχολιαστές στα παράθυρα είτε για διοικητές των Δ.Ε.Κ.Ο., σαν οι διοικητές να κάνουν δική τους πολιτική, είτε να εξηγούν ότι πέφτουν θύματα καταχρηστικών ρυθμίσεων από τις τράπεζες αντί να εφαρμόζουν ως κυβέρνηση τη νομοθεσία.

Έχουμε μία Κυβέρνηση, η οποία από επιλογή και από αδυναμία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση. Έχουμε την εγχώρια πλευρά της κρίσης που είναι αποτελέσματα των συγκεκριμένων κυβερνητικών οικονομικών και κοινωνικών επιλογών που έχουν φέρει σε αδιέξοδο την κάθε ελληνική οικογένεια, τον εργαζόμενο, τον επαγγελματία, τον νέο άνθρωπο, τον αγρότη. Φυσικά, έχουμε και τη διεθνή κρίση, η οποία, όπως ανέφερα και προηγούμενα, μας χτυπά την πόρτα. Βλέπουμε τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών να περιφέρει ένα σχέδιο επί έξι εβδομάδες, στην ουσία χωρίς εγγυήσεις και εξασφάλιση για την πραγματική οικονομία, την ελληνική οικογένεια, τους επαγγελματίες και τους εργαζόμενους.

Είναι φανερό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι η τελευταία με εμμονή νεοφιλελεύθερη Κυβέρνηση στην Ευρώπη, την ίδια στιγμή που παντού στηρίζεται η πραγματική οικονομία, ακόμη και από συντηρητικές κυβερνήσεις, αυξάνονται οι δημόσιες επενδύσεις, στηρίζονται οι μικρομεσαίοι και οι επαγγελματίες. Ενώ εσείς τι κάνετε; Μειώνετε τις δημόσιες επενδύσεις, τιμωρείτε τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, τιμωρείτε τον ελληνικό λαό.

Δυστυχώς, είναι μία Κυβέρνηση, όπως αποδεικνύεται και από τον Ισολογισμό και από τον Απολογισμό που συζητάμε, επικίνδυνη για τον ελληνικό λαό και για τη χώρα. Σας ευχαριστώ.»