Το πρόσφατο τραγικό γεγονός του Ρεθύμνου υποχρεώνει την αδρανή πολιτεία και την απαθή, σ’ ένα βαθμό κοινωνία, να αντικρίσουν κατάματα την πραγματικότητα.

Φλέγοντα ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, το σωφρονιστικό σύστημα και την προστασία του πολίτη πρέπει να τεθούν ξανά στο τραπέζι, να συζητηθούν, να αναλυθούν και να βρεθούν λύσεις θωράκισης του κοινωνικού συνόλου. Και, το σπουδαιότερο, να μην γίνεται αυτή η συζήτηση με την ευκαιρία ενός τραγικού περιστατικού, αλλά να διεξαχθεί συστηματικά και με συνέχεια.

Δυστυχώς, κοινή διαπίστωση σήμερα είναι ότι το σωφρονιστικό σύστημα νοσεί και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα. Απαράδεκτες συνθήκες κράτησης, ανεξέλεγκτη διακίνηση ναρκωτικών, επιλεκτικές διακρίσεις στα σωφρονιστικά καταστήματα και καταγγελίες για παράτυπες αποφυλακίσεις για εξυπηρέτηση «ημετέρων» έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας.

Εφόδια για μια καλύτερη ζωή δεν δίδονται στον αποφυλακισθέντα, ενώ απουσιάζει πλήρως η ουσιαστική στήριξη και παρακολούθηση για την ομαλή ενσωμάτωσή του στην κοινωνία. Η Πολιτεία στην Δημοκρατία δεν εκδικείται. Αποδίδει δικαιοσύνη και οφείλει να αναβαθμίζει το σωφρονιστικό σύστημα και να προστατεύει τους πολίτες.

Η φυλακή πρέπει να πάρει το χαρακτήρα χώρου επιμόρφωσης και δημιουργίας, αποβάλλοντας έτσι κάθε μορφής ανομία.

Ιδιαίτερη μέριμνα και στήριξη χρειάζεται για τους νέους κρατούμενους κατά τη διάρκεια που εκτίουν την ποινή τους αλλά και όταν αποφυλακίζονται και επιχειρούν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους.

Σε μία περίοδο που σε όλη την Ευρώπη ενισχύεται η νεανική παραβατικότητα, τα αδιέξοδα των νέων ανθρώπων και τα κοινωνικά προβλήματα, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε με απόλυτη προτεραιότητα και συνολικά τα ζητήματα της παιδείας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της κοινωνικής επανένταξης, της προάσπισης των δικαιωμάτων των πολιτών και του κοινωνικού συνόλου.