Γ. ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ: Είστε ανάμεσα σε εκείνες και εκείνους που στήριξαν τον Γιώργο Παπανδρέου προκειμένου να επανεκλεγεί στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ στις 11 Νοέμβρη. Η επανεκλογή αυτή μοιάζει να στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό σε μια συμβολική «στροφή προς τα αριστερά» και την καταγγελία του πρόσφατου δεξιού παρελθόντος του ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά όμως μοιάζουν λίγο θεωρητικά. Στην πράξη πού πρόκειται να αλλάξει η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, σε σχέση –για παράδειγμα- με το Άρθρο 16 του Συντάγματος, τα ασφαλιστικά δικαιώματα των νέων, την εργασιακή επισφάλεια, την ανεργία;
Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Το ΠΑΣΟΚ σήμερα χρειάζεται να αναδείξει καθαρά το ιδεολογικό και πολιτικό του στίγμα, ώστε να εκφράσει πιο αξιόπιστα μια προοδευτική κοινωνική συμμαχία. Η κοινωνική βάση του Κινήματος εμπιστεύθηκε τον Γιώργο Παπανδρέου και είπε όχι σ’ ένα ΠΑΣΟΚ χωρίς σαφή ιδεολογία, άθροισμα παραγόντων. Είπε όχι σε μια σύγχρονη Ένωση Κέντρου πολιτικών συμβιβασμών και προσωπικών στρατηγικών, με κύριο συνεκτικό στόχο την νομή της εξουσίας, μια αντίληψη που μικραίνει και συρρικνώνει το ΠΑΣΟΚ. Γιατί, νικηφόρο θα είναι το ΠΑΣΟΚ που θα εκφράσει ξανά καθαρό και ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό και τη συντήρηση.
Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται με μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης να εκφράσει τις ανάγκες και τις προσδοκίες των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου, του κόσμου της εργασίας, των αγροτών, των επαγγελματιών, των νέων ανθρώπων. Αυτή είναι η εντολή της περασμένης Κυριακής, και σ’ αυτήν την κατεύθυνση οφείλουμε να εργασθούμε όλοι με συνέπεια.
Γ. ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ: Υπήρξατε Γενική Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ επί δύο χρόνια, άρα ζήσατε αρκετά καλά τη Χαριλάου Τρικούπη. Πώς βιώσατε εσείς αυτό που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε «καθεστωτισμό»;
Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Μετά από πολλά χρόνια στην κυβέρνηση, η αλήθεια είναι ότι είχε υποβαθμισθεί η πολιτική συζήτηση και λειτουργία στις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ. Ο καθεστωτισμός σε επίπεδο κυβέρνησης, εκδηλωνόταν με διαχειριστικές λογικές και αλλαζονικές συμπεριφορές και σε επίπεδο κομματικής λειτουργίας με την ανάδειξη λογικών μηχανισμών, προσωπικών στρατηγικών και με την απομάκρυνση από τα κοινωνικά κινήματα και τις τοπικές κοινωνίες.
Σ’ αυτά τα 3,5 χρόνια έγιναν σοβαρά βήματα για την ανασυγκρότηση των οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε αποκέντρωση στη λειτουργία, ανανέωση και καινοτόμες κινήσεις, όπως η σημαντική ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών και των μεταναστών καθώς και η επανασύνδεση με τα κινήματα στους μαζικούς χώρους. Τώρα, χρειάζεται να κινηθούμε, ακόμη πιο γρήγορα και αποφασιστικά, μέσα από την ανάδειξη μιας νέας πολιτικής αντίληψης και πολιτικής λειτουργίας.
Γ. ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ: Η επανεκλογή του Γιώργου Παπανδρέου ωστόσο, δεν φαίνεται αρχικά να δημιουργεί από μόνη της μια δυναμική για το ΠΑΣΟΚ. Τουλάχιστον όχι στις πρώτες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας.
Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Η μαζική συμμετοχή στη διαδικασία εκλογής και η καθαρή εντολή στον Γιώργο Παπανδρέου δημιούργησαν ισχυρή δυναμική. Αποτελούν ένα πολιτικό κεκτημένο για το ΠΑΣΟΚ και την πορεία μας στο μέλλον. Και, αυτήν τη δυναμική θα τη δείτε να αποτυπώνεται και να εκφράζεται στη Βουλή, στους μαζικούς χώρους και στη συνολική πολιτική παρουσία του ΠΑΣΟΚ.
Γ. ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ: Υπό την προεδρία του Γ. Παπανδρέου το ΠΑΣΟΚ έχει υστερήσει της Νέας Δημοκρατίας σε τέσσερις συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις. Δεδομένου ότι ο ίδιος ομολόγησε ότι «ξόδεψε» αυτά τα 3,5 χρόνια χωρίς να προωθήσει τις απαραίτητες αλλαγές, μήπως τα πράγματα έχουν φθάσει σε οριακό σημείο; Πόσες ήττες ακόμα μπορεί να αντέξει το ΠΑΣΟΚ μέχρι να αλλάξει;
Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Όπως γνωρίζετε έγινε ουσιαστική σχετική συζήτηση στο Εθνικό Συμβούλιο και στην Εθνική Συνδιάσκεψη. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ προσέφεραν μεγάλο έργο στη χώρα, το οποίο αναγνωρίζεται από τους πολίτες. Το πρόβλημα όμως είναι ότι σταδιακά η πολιτική μας αποϊδεολογικοποιήθηκε, αναπτύχθηκε διαχειριστική λογική και αποκοπήκαμε από τις κοινωνικές μας αναφορές.
Ο λαός ήδη από το 2000 είχε στείλει το πρώτο μήνυμα, αλλά δεν το λάβαμε υπόψη, με αποτέλεσμα το 2004 να οδηγηθούμε σε μια στρατηγική ήττα. Ο Γιώργος Παπανδρέου με γενναιότητα έκανε αυτοκριτική και δεσμεύθηκε για τις μελλοντικές του επιλογές και πρωτοβουλίες. Σήμερα, το μεγάλο πολιτικό διακύβευμα για το ΠΑΣΟΚ είναι με την εμπειρία, τη δίκαιη και ειλικρινή ανάλυση του χθες, να χαράξουμε τη νέα μας πορεία και την προοπτική για το μέλλον.
Γ. ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ: Στην πορεία για την 11η Νοεμβρίου, ο Γιώργος Παπανδρέου επέμεινε περισσότερο στην έννοια της «καθαρότητας» παρά σε αυτήν της «ενότητας». Εσείς εκτιμάτε ότι η ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ περνά και από την αντικατάσταση του πολιτικού στελεχιακού του δυναμικού;
Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Η πρωτόγνωρη και μεγάλη συμμετοχή στη διαδικασία εκλογής προέδρου στις 11 Νοεμβρίου έστειλε ισχυρό μήνυμα ενότητας και ευθύνης και διέψευσε όλους όσοι έσπευσαν να υποτιμήσουν τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και τα κριτήρια των επιλογών του. Το ΠΑΣΟΚ βγαίνει ώριμο και ενισχυμένο από αυτήν τη δοκιμασία.
Ο Γιώργος Παπανδρέου πήρε μια καθαρή και ισχυρή εντολή για να προχωρήσει στην υλοποίηση των δεσμεύσεων που ανέλαβε διαμορφώνοντας μια νέα συλλογικότητα, κατοχυρώνοντας την ισχυρή πολιτική λειτουργία και την αυτονομία του ΠΑΣΟΚ, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα την πολιτική ενότητα και την εσωκομματική δημοκρατία.
Γ. ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ: Η κ. Βάσω Παπανδρέου –εκ των υποστηρικτών της υποψηφιότητας του Γ. Παπανδρέου- μίλησε για κάποιους που «πλούτισαν με το ΠΑΣΟΚ». Συμμερίζεστε σεις αυτή την αναφορά κι αν ναι δεν οφείλει το ΠΑΣΟΚ να προβεί σε κάποιας μορφής αυτοκάθαρση;
Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Σήμερα, χρειάζεται να αφήσουμε πίσω μας καθεστωτικές αντιλήψεις, διαχειριστικές λογικές και πρακτικές. Να δώσουμε ξανά πνοή και νόημα σε αξίες και πολιτικούς αγώνες. Να βρούμε ξανά την ψυχή μας και το νόημα της πολιτικής δράσης για τη δημοκρατική και κοινωνική αλλαγή. Και πάνω απ’ όλα, να αγωνισθούμε για την αναβάθμιση του πολιτικού συστήματος, την αυτονομία της πολιτικής και την ενίσχυση των πολιτικών θεσμών και της ενεργούς πολιτικής και κοινωνικής λογοδοσίας. Δεν αρκεί η διαπίστωση των αρνητικών φαινομένων, χρειάζεται το πολιτικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση τους.
Γ. ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ: Έχετε ζήσει αρκετά χρόνια στην Ευρώπη, ασχολούμενη με την Ευρωβουλή. Η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι ελληνικό φαινόμενο είναι ευρωπαϊκό: φαινόμενα αποσύνθεσης στη Γαλλία, συνεχείς αλλαγές ηγεσίας στην Γερμανία, εκλογικές ήττες στα κάστρα της Σκανδιναβίας... Μήπως το φαινόμενο είναι δομικό, μήπως η σοσιαλδημοκρατία εξεμέτρησε τον βίο της ως πολιτικό ρεύμα;
Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Όχι, πέρασε μια μεταβατική φάση και καλείται τώρα να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες και προοπτικές που διαμορφώνονται. Τη δεκαετία του ΄90 πέρασε κρίση ταυτότητας κάτω από τις ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις και την παγκοσμιοποίηση των αγορών. Σήμερα, όμως έχει γίνει σαφές ότι η αναζήτηση μιας αποϊδεολογικοποιημένης αθροιστικής συλλογικότητας και ενός απολιτικού μεσαίου χώρου περιορίζει τα Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε ρόλο διαχειριστών. Στις νέες συνθήκες, με σταθερές όμως τις αξίες του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, μπορεί να αναδειχθεί μια αξιόπιστη εναλλακτική προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης, και μία προοδευτική στρατηγική για την Ευρώπη. Να τεθεί το πλαίσιο πολιτικής συνεργασίας και ρύθμισης σε παγκόσμιο επίπεδο. Μια πολιτική για την ισόρροπη βιώσιμη ανάπτυξη με αλληλεγγύη, δίκαιη αναδιανομή, και βασική συνιστώσα το περιβάλλον. Η αντίληψη του μονόδρομου είναι βαθιά συντηρητική γιατί καταδικάζει τους λαούς και τα κινήματα σε μοιρολατρία και παθητικότητα. Ο προοδευτικός δρόμος είναι εφικτός, αρκεί να πείσουμε ότι τον πιστεύουμε και ότι δεσμευόμαστε να αγωνισθούμε γι’ αυτόν.
Γ. ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ: Η συνεργασία με αυτό που ονομάζετε «άλλη Αριστερά», με ποιους οργανωτικούς και πολιτικούς όρους θα μπορούσε να οικοδομηθεί, δεδομένης και της δυσπιστίας που έχει καλλιεργηθεί ανάμεσα σε σας και αυτόν τον χώρο εδώ και 20 χρόνια;
Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Είναι αλήθεια ότι με αμοιβαίες ευθύνες υπήρξαν σκιές και συμπεριφορές στο παρελθόν που δημιούργησαν καχυποψία στις σχέσεις με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι σήμερα είναι ιδιαίτερα επίκαιρη και αναγκαία η συζήτηση, η αναζήτηση κοινών τόπων και η προσπάθεια συγκλίσεων. Γιατί, ζούμε νέες απειλές για την ειρήνη, τη δημοκρατία, τα δικαιώματα. Αντιμετωπίζουμε την συνεχή υποβάθμιση των κοινωνικών κατακτήσεων, των εργασιακών σχέσεων και της συλλογικής αυτονομίας. Γιατί πρέπει να αναδείξουμε ξανά στις μέρες μας την ελευθερία, την αλληλεγγύη και την κοινωνική δικαιοσύνη ως βασικές αξίες ριζοσπαστικής πολιτικής δράσης και κοινωνικής οργάνωσης και όχι ως αφυδατωμένο ευχολόγιο. Αυτή η πρόκληση ξεπερνά τα στενά όρια των κομμάτων. Αφορά ένα ευρύτερο προοδευτικό κίνημα, τις ανάγκες του λαού και πάνω απ’ όλα τη νέα γενιά. Δεν μπορεί στις μέρες μας η Αριστερά να είναι καταδικασμένη να επιλέγει ανάμεσα στη διαχείριση και τη διαμαρτυρία. Χρειάζεται να αναδείξει οράματα που εμπνέουν και να πείσει ότι είναι εφικτό ένα προοδευτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης. Για όλα αυτά όμως προϋπόθεση είναι ο ειλικρινής και ανοιχτός διάλογος και η κοινή δράση στη Βουλή, στην Αυτοδιοίκηση και στους μαζικούς χώρους.
