κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Καλή σας μέρα κα Ξενογιαννακοπούλου.

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Καλημέρα σας και Χρόνια Πολλά.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Να ξεκινήσουμε με την πρόταση που σας αφορά κιόλας και ως Υπουργείο Εξωτερικών, την πρόταση για το ευρωομόλογο που κατέθεσε ο Πρωθυπουργός. Γιατί πήρε αυτή την πρωτοβουλία ο κ. Παπανδρέου και δεν κινήθηκε μέσα από πρωτοβουλίες πολιτών που θα είχε ίσως μεγαλύτερη αξία να κινηθεί αυτή η συλλογή των υπογραφών;

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Η απάντηση είναι πολύ απλή: Αυτή τη στιγμή, όπως ξέρετε, πρόκειται να εφαρμοστεί η ρύθμιση της Συνθήκης της Λισσαβόνας, για την οποία είχαμε δώσει ως Ελλάδα και αγώνα τότε, προκειμένου να υπάρχει πλέον και θεσμοθετημένη η δυνατότητα της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.

Αυτό τί σημαίνει οτι η Συνθήκη πια προβλέπει ότι αν συγκεντρωθεί ο αριθμός ενός εκατομμυρίου υπογραφών σε περισσότερες, βέβαια, ευρωπαϊκές χώρες, δεν έχει πλέον μόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την πρωτοβουλία να φέρει ένα σχέδιο Κανονισμού ή Οδηγίας, το αντίστοιχο σχέδιο νόμου που φέρνει ένα Υπουργείο στη Βουλή σε εθνικό επίπεδο. Αλλά, μπορεί πλέον να έρθει στο τραπέζι για ευρωπαϊκή απόφαση και μια πρωτοβουλία πολιτών.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Να μείνουμε στο διαδικαστικό γιατί έχει σημασία: Έστω ότι έχουν μαζευτεί 1.000.100 υπογραφές. Είναι υποχρεωμένη η Commission να το συζητήσει ή είναι υποχρεωμένη να το φέρει στο τραπέζι; Ή είναι υποχρεωμένη να το εξετάσει και να πει «όχι, το απορρίπτω»;

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν μπορεί να υποχρεωθεί η λήψη της απόφασης.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Άλλο αυτό, φυσικά. .

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Η λήψη της απόφασης θα γίνει με το Συμβούλιο και με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Υπάρχει όμως η υποχρέωση εξέτασης του θέματος, όταν υπάρχει από ένα εκατομμύριο Ευρωπαίους πολίτες. Ποια είναι η σημασία: Είναι σαφές ότι εμείς δίνουμε τη μάχη, πρώτα απ’ όλα ως κυβέρνηση, στα αντίστοιχα όργανα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και θυμάστε ότι όταν ο Γιώργος Παπανδρέου πρωτοείπε το θέμα του ευρωομολόγου ήταν μόνος του στην αρχή.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Κάνετε λάθος εδώ πέρα, συγνώμη που σας διακόπτω.. Το θέμα του ευρωομολόγου, και το γνωρίζω πολύ καλά από το ρεπορτάζ, έχει τεθεί εδώ και ενάμισι-δυο χρόνια και κανείς…

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Εννοώ σε επίπεδο Συμβουλίου από τους Πρωθυπουργούς. Εσείς μιλάτε τώρα στο δημόσιο λόγο.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Ναι, στο δημόσιο λόγο..

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Στο δημόσιο λόγο μπορώ να σας πω ότι έχει τεθεί εδώ και πολλά χρόνια. Όταν λέω «μόνος του», εννοώ στο επίπεδο των Πρωθυπουργών δηλαδή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Σας θυμίζω ότι τον Οκτώβριο, και είχαμε μιλήσει και μαζί μετά τη Σύνοδο του Οκτωβρίου, ήταν σχεδόν μόνος του. Στη συνέχεια όμως, ωριμάζουν τα πράγματα. Ξέρετε, η Ευρώπη έχει μεν μία δυστοκία και μια καθυστέρηση στις αποφάσεις, αλλά τα πράγματα ωριμάζουν και προχωρούν. Και σ’ αυτό έπαιξε ρόλο και η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, όπως είδαμε και με την Ιρλανδία.

Κι έτσι από τον Οκτώβριο ως το Δεκέμβριο και ο Τρισέ πλέον αφήνει ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο, και ο Γιούνκερ βγαίνει ανοιχτά και το υποστηρίζει. Άρα, η μάχη πρέπει να δοθεί σε πολλά επίπεδα. Πρέπει να δοθεί σε επίπεδο Συμβουλίου, και σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου, όπου υπάρχει υποστήριξη από περισσότερες Πολιτικές Ομάδες. Η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου είναι να κινητοποιηθεί ταυτόχρονα και η ευρωπαϊκή κοινωνία των πολιτών. Αυτό θα έχει πολιτική και συμβολική σημασία.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Μακάρι να έχει ένα πρακτικό αποτέλεσμα αυτή η ιστορία.

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Κερδίζει έδαφος. Πλέον συζητείται ευρύτερα, βλέπετε και τον Πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου που είναι και Πρόεδρος του EUROGROUP, ο οποίος πλέον το θέτει στο τραπέζι επίσημα. Και ξέρετε γιατί έχει αξία αυτό; Γιατί, αναδεικνύει την Ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης και την ανάγκη μιας συνεκτικής Ευρωπαϊκής απάντησης. Η κρίση μπορεί να έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά σε κάθε χώρα, αλλά έχει και Ευρωπαϊκό χαρακτήρα. Χρειάζεται πια να υπάρξει εσωτερική συνοχή στην Ευρωζώνη, πολιτική απάντηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο και αλληλεγγύη, ώστε να μην υπάρξουν δύο ταχύτητες εις βάρος της περιφέρειας στο εσωτερικό της. Σήμερα απαιτείται μια συνολική ευρωπαϊκή αναπτυξιακή και κοινωνική στρατηγική πέραν της δημοσιονομικής πτυχής. Αυτό είναι το ζητούμενο.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Υπήρξαν Βουλευτές στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό από το ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι άσκησαν πολύ σκληρή κριτική σε πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής και όχι μόνο. Και για τον προϋπολογισμό που συζητούσαν, ανεξάρτητα αν τον ψήφισαν ή όχι.. Δεν τον ψήφισαν ο κ. Παπαχρήστος ο οποίος είναι ανεξάρτητος, αλλά ανεξάρτητα από αυτό, όπως η κα Βάσω Παπανδρέου η οποία απ’ ό,τι φάνηκε από την ομιλία της δεν πιστεύει σ’ αυτό τον προϋπολογισμό ότι μπορεί να εφαρμοστεί..

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Θεωρώ ότι είναι κέρδος για τη Βουλή, για το πολιτικό σύστημα οι Βουλευτές να έχουν φωνή και να εκφράζουν άποψη. Και, πολύ περισσότερο σε μια περίοδο δύσκολη. Μην ξεχνάτε ότι όλοι μας που είμαστε Βουλευτές, που είμαστε εκλεγμένοι από τους πολίτες, ερχόμαστε σ’ επαφή μαζί τους. Άρα, μεταφέρουμε και την αγωνία, μεταφέρουμε και τον προβληματισμό τους.

Από την άλλη, πρέπει να πούμε ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ στηρίζει συνειδητά, με ευθύνη, με αίσθημα χρέους, αυτά τα δύσκολα μέτρα. Επειδή, ακριβώς, είναι αναγκαία για να σταθεί ή χώρα μας σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Ταυτόχρονα, πιστεύω ότι έχει αναδειχθεί και ένα θέμα που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έθεσε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Δηλαδή, ότι πρέπει να γίνει μια προσπάθεια ακόμα μεγαλύτερης συζήτησης και προετοιμασίας, πριν έρθουν τα νομοσχέδια για ψήφιση. Είναι κάτι που σωστά το θέτουν οι Βουλευτές. Πολλές φορές, βέβαια, υπάρχει η ανάγκη του επείγοντος. Ξέρουμε κι εμείς από την πλευρά μας ως Υπουργοί ότι είμαστε υποχρεωμένοι ν’ αντιμετωπίζουμε έκτακτες καταστάσεις. Αλλά, θεωρώ ότι πραγματικά οι Βουλευτές πρέπει να έχουν άποψη και πρέπει να τους αναγνωρίζουμε αυτό το δικαίωμα.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Ωραία, πρέπει να έχουν άποψη αλλά κάποια στιγμή μπορεί να κρίνουν ότι ένα συγκεκριμένο άρθρο δε μπορούν να το ψηφίσουν, διαφωνούν. Θα πρέπει να δουν ταυτόχρονα και την πόρτα εξόδου από το κόμμα;

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Κοιτάξτε, η κατάθεση της άποψης σημαίνει και την ανάλογη ευθύνη.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Φυσικά, αλίμονο.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Να ξαναγυρίσουμε λίγο στα θέματα αυτά που είχαμε ξεκινήσει στην αρχή της κουβέντας μας: Υπάρχει συζήτηση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους μετά το 2013;

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν τίθεται τέτοιο θέμα, δεν υπάρχει τέτοια συζήτηση. Το έχει ξεκαθαρίσει αυτό, κατηγορηματικά ο Πρωθυπουργός. Το έχει ξεκαθαρίσει ο Υπουργός Οικονομικών.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Δε συμφέρει να ξεκινήσει μια τέτοια κουβέντα, όπως λέγαμε για την επιμήκυνση, ότι δεν πρέπει ν’ ανοίξει μια τέτοια κουβέντα, αλλά τελικά τέθηκε η επιμήκυνση;

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Μα η επιμήκυνση είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Η επιμήκυνση έχει να κάνει με την αποπληρωμή. Είναι μια απόφαση που ελήφθη στις 28 Νοεμβρίου στην κρίσιμη εκείνη συνεδρίαση του EUROGROUP και των Υπουργών Οικονομικών. Η επιμήκυνση δεν έχει καμία σχέση με την αναδιάρθρωση.

Το 2011 θα είναι μια δύσκολη αλλά και κρίσιμη χρονιά για ν’ αναδειχθούν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση πέραν της δημοσιονομικής εξυγίανσης και οι άλλες πτυχές της πολιτικής μας. Κυρίως για την αναθέρμανση της οικονομίας, για την ανάπτυξη, για να στηρίξουμε τις θέσεις εργασίας και να εξασφαλίσουμε ένα αποτελεσματικό δίχτυ προστασίας. Αυτό είναι το κρίσιμο θέμα. Πρέπει να διαβούμε αυτή τη δύσκολη συγκυρία με τη μεγαλύτερη δυνατή αλληλεγγύη και κοινή προσπάθεια.

κ. Π. ΤΣΟΥΤΣΙΑΣ: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, να σας ευχηθώ χρόνια πολλά, να είστε καλά.

κα Μ. ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Να είστε καλά.