Παρέμβαση 1^η (πρωινή συνεδρίαση)

«Ο αγαπητός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας έθεσε χθες ορισμένα ερωτήματα, τα οποία επιχειρεί να επαναλάβει και σήμερα, λέτε και δεν συζητάμε σε ένα συγκεκριμένο χρόνο, σε ένα συγκεκριμένο τόπο και για ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας, που έχει μια συγκεκριμένη ιστορία και συγκεκριμένες αιτίες, γιατί έχει φθάσει στο σημείο που έχει φθάσει σήμερα.

Είπε, λοιπόν, χθες ο κ. Μαρκόπουλος -και αυτός ήταν και ο τόνος σήμερα- ότι αυτό το νομοσχέδιο που φέραμε μετά από εννέα μήνες είναι ήσσονος σημασίας.

Διότι, βέβαια, για τη Νέα Δημοκρατία είναι ήσσονος σημασίας να μπορέσουμε να φέρουμε πόρους στο Σύστημα, όταν επί πέντε χρόνια οι πόροι από τα ασφαλιστικά ταμεία αιμορραγούσαν στον ιδιωτικό τομέα.

Διότι για τη Νέα Δημοκρατία είναι ήσσονος σημασίας να μπορέσουμε, επιτέλους, να δώσουμε κίνητρα στην περιφέρεια, ώστε να πάνε γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό, όταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, όποια διάταξη υπήρχε, για να στηρίξει την ελληνική περιφέρεια και τα νησιά είχε καταργηθεί.

Διότι για τη Νέα Δημοκρατία είναι ήσσονος σημασίας να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μία ασφάλεια στο Σύστημα και να έχουμε ένα Σύστημα, μέσω του ΑΣΕΠ, που γρήγορα να μπορεί να καλύπτει τα κενά σε νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό, όταν ξέρουμε ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια προκηρύξεις ακούγαμε, προκηρύξεις δεν βλέπαμε και τα νοσοκομεία είχαν γεμίσει από κενά ή από σταζιέρ. Αυτή είναι η πραγματικότητα!

Μας είπε ο κ. Μαρκόπουλος και το επανέλαβε και σήμερα: «Είναι δυνατόν, με ένα τέτοιο νομοσχέδιο, να έρθετε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα;»

Και εγώ ρωτάω, αγαπητέ συνάδελφε, επειδή εσείς –και είναι προς τιμήν σας- έχετε κάνει αυτοκριτική και ο Αρχηγός σας έχει ζητήσει και συγγνώμη για πολλά απ’ αυτά τα θέματα:

Εσείς ποια μεγάλη τομή κάνατε έξι χρόνια στο Εθνικό Σύστημα Υγείας; Γιατί τουλάχιστον ο ελληνικός λαός δεν την είδε. Να θυμηθούμε απλώς το νομοσχέδιο που φέρατε για το «πολυδιευθυντικό» και για την περίφημη «πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας», για την οποία μας κάνετε και κριτική, επειδή στον όγδοο μήνα δεν έχουμε φέρει ακόμη το νομοσχέδιο, όταν ξέρετε πολύ καλά ότι εξηγήσαμε ότι θα είναι το επόμενο βήμα τώρα που και με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, επιτέλους -αυτό που πιστεύω ότι όλοι μπορούμε να υποστηρίξουμε εδώ- έρχονται οι υπηρεσίες υγείας των Ταμείων κάτω από την ενιαία εποπτεία του Υπουργείου Υγείας.

Να θυμίσω, λοιπόν, ότι η Νέα Δημοκρατία, ως Κυβέρνηση, μία κίνηση έκανε για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας: Δύο μέρες πριν από τις εκλογές σε πλήρη αδιαφάνεια δημοσιεύτηκε με πραξικοπηματικό τρόπο ένα προεδρικό διάταγμα -το οποίο καταργήσαμε εμείς το πρώτο δεκαήμερο που αναλάβαμε- που κατέλυε πλήρως κάθε κανόνα στην ιδιωτική πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, με το περίφημο 51% των γιατρών, το οποίο καταργούσε και δημιουργούσε τετελεσμένο.

Μας ρωτήσατε –αυτό ήταν το τρίτο ερώτημα, γιατί σημείωσα πάρα πολύ καλά τα ερωτήματά σας- αν έχουμε κοστολογήσει πόσο τελικά θα συμφέρει τα Ταμεία αυτή η ολοήμερη λειτουργία που επιχειρούμε σε σχέση με το αν αυτή η λειτουργία γινόταν από τους ιδιωτικούς φορείς της υγείας.

Εδώ θα ήθελα να θυμίσω κάτι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Ποιες ήταν οι επιλογές της Νέας Δημοκρατίας; Αφενός, βέβαια, να πριμοδοτεί ευθέως ή εμμέσως τον ιδιωτικό τομέα της υγείας και να απαξιώνεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας και αφετέρου να πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, που δείχνει τη διαφορά φιλοσοφίας και πολιτικής βούλησης.

Να αναφέρω, λοιπόν, τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Τι έκαναν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας; Αντί να επενδύσουν, ώστε να ανοίξουν κρεβάτια ΜΕΘ στα δημόσια νοσοκομεία, πήγαιναν και νοίκιαζαν σε ιδιωτικά νοσηλευτήρια και αυτή τη στιγμή ακόμη υπάρχει αίτημα να πληρωθούν 24 εκατομμύρια ευρώ για κρεβάτια ΜΕΘ που άνοιξαν όχι στο ΕΣΥ!

Εμείς, λοιπόν, επειδή μας ζητήσατε το κόστος, σας λέμε ότι για τα ογδόντα τρία κρεβάτια που μπορέσαμε και ενεργοποιήσαμε το κόστος του επιπλέον επικουρικού προσωπικού ήταν 3,5 εκατομμύρια ευρώ, αγαπητέ συνάδελφε.

Αυτό δείχνει τη διαφορά νοοτροπίας μας, γιατί εδώ ερχόμαστε και επενδύουμε σε κάτι που μένει μόνιμα στο σύστημα. Δείχνει όμως ότι τελικά η ολοήμερη λειτουργία συμφέρει και το σύστημα και τα ταμεία και τον ασφαλισμένο.

Μας θέσατε και το τέταρτο ερώτημα. Και απορώ πώς το θέτετε αυτό το ερώτημα. Μας λέτε: «Είναι δυνατόν με αυτές τις ελλείψεις που έχετε στον εξοπλισμό, σε υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό στα δημόσια νοσοκομεία;».

Αγαπητοί συνάδελφοι, εγώ δεν θέλω να κάνω μικροκομματική πολιτική. Ένα ερώτημα θέτω, επειδή έχει τεθεί: Όταν το 2004 η σχέση ήταν ένα προς τέσσερα -ένα στο ΕΣΥ, τέσσερα στον ιδιωτικό τομέα- και το παραλάβαμε το 2009, με τον τρόπο που είχαν δοθεί οι αδειοδοτήσεις και με τις προτεραιότητες ένα προς έντεκα, έρχεστε και θέτετε σε μας αυτό το ερώτημα; Εμείς αυτό που αγωνιζόμαστε να κάνουμε τώρα είναι να μπορέσουμε να αντιστρέψουμε και αυτή την ανισορροπία μέσα στις πολλές ανισότητες του συστήματος. Αφενός, δηλαδή, με το ΕΣΠΑ, το οποίο έχει ενισχυθεί αυτή τη στιγμή και φθάνει τα 1,8 δισεκατομμύρια συγκεκριμένη ενίσχυση για τις πιστώσεις για την υγεία, όπου επιλέξατε να μην έχετε τομεακό πρόγραμμα, να μπορέσουμε με γρήγορους ρυθμούς να έχουμε αυτό τον εξοπλισμό και αφετέρου να μπορέσουμε και με εκμίσθωση να καλύψουμε αυτά τα κενά, για να λειτουργήσει υπέρ του συστήματος και υπέρ των ασφαλισμένων.

Άρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η διαφορά μας είναι σαφής: Εμείς όταν λέμε ότι πιστεύουμε στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, δεν το λέμε θεωρητικά. Δεν κάνουμε ήσσονος σημασίας αλλαγές. Ερχόμαστε και κάνουμε τομές, που πραγματικά σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία στηρίζουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας, την περιφέρεια και πάνω από όλα τον ελληνικό λαό. Σας ευχαριστώ πολύ.»

Παρέμβαση 2^η (πρωινή συνεδρίαση)

«Θα ήθελα, κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, πρώτα απ’ όλα πραγματικά να σας ευχαριστήσω γιατί σήμερα σε αυτή την φάση ολοκληρώνουμε ίσως το πιο σημαντικό κομμάτι του σχεδίου νόμου. Πιστεύω, ότι και στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων είχαμε έναν εξαντλητικό διάλογο.

Είδατε ότι κάναμε μία πολύ μεγάλη προσπάθεια από κοινού με την Υφυπουργό και στα αντίστοιχα σημεία του σχεδίου νόμου μπορέσαμε και κάναμε αρκετές συμπληρώσεις και βελτιώσεις, στον βαθμό, βέβαια, που είχαμε τη νομική και οικονομική δυνατότητα, αλλά πιστέψτε με, το εξαντλήσαμε.

Θα ήθελα, επίσης, να πω ότι καταλαβαίνω, κατανοώ και συμμερίζομαι την αγωνία που εκφράστηκε. Σε αυτή τη φάση πιστεύω ότι έχουμε πει τα επιχειρήματα, έχουν εκτεθεί με πολύ μεγάλη, αναλυτική και πλήρη διάσταση. Νομίζω, ότι αυτό που πρέπει να κρατήσουμε -και αυτό πρέπει να είναι και μία δική μας δέσμευση απέναντί σας- είναι ότι ούτε μαγικές λύσεις υπάρχουν, ούτε αρκεί ένας νόμος για να αλλάξει από την μία ημέρα στην άλλη μία κατάσταση.

Ταυτόχρονα όμως -και αυτή είναι η δύναμη της δημοκρατίας και της Βουλής- ένα νέο θεσμικό πλαίσιο έρχεται να δημιουργήσει νέες δυνατότητες. Έρχεται να βελτιώσει καταστάσεις, να αντιμετωπίσει προβλήματα και ανισότητες και ταυτόχρονα να διευκολύνει σε μια πιο αποτελεσματική εφαρμογή.

Συνεπώς, αυτό που μπορούμε να πούμε σε αυτή τη φάση είναι ότι πρώτα απ’ όλα είναι μία προσπάθεια, η οποία θα κριθεί στην πράξη, ότι με αυτή την ψήφιση του σχεδίου νόμου και των συγκεκριμένων ενοτήτων θα μπορέσουμε να βάλουμε μία νέα προοπτική στο σύστημα, ακολουθώντας τα επόμενα βήματα τα οποία όλοι τα αναφέραμε και δώσαμε ιδιαίτερη σημασία. Και, βέβαια, πάνω απ’ όλα με έναν στόχο, αυτό τελικά να είναι μία βελτίωση που θα την νοιώσει ο ίδιος ο πολίτης.

Γιατί όλους φυσικά μας νοιάζει και το προσωπικό των νοσοκομείων και η κατάσταση των νοσοκομείων, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο τελικός στόχος και αποδέκτης όλης αυτής της προσπάθειας είναι τελικά ο πολίτης.

Σε αυτή την κατεύθυνση θέλω να επαναλάβω ότι για τις βασικές, κανονιστικές πράξεις, θα έχουμε την ευκαιρία να κουβεντιάσουμε. Γιατί δεν μπορούσαμε να πούμε στο νομοσχέδιο για τόσο αναλυτικά θέματα. Επ’ ουδενί δεν μιλάμε εδώ για μία αυτόματη επέκταση των σημερινών απογευματινών ιατρείων, το αντίστροφο. Ερχόμαστε εδώ να πάρουμε τα καλά, να αλλάξουμε τα προβλήματα και τις αρρυθμίες μέσα σε ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο. Και αυτή είναι και η λογική που μιλάμε και για μία άλλη λειτουργία, όπως τη θέσαμε.

Συνεπώς, και για τις βασικές, κανονιστικές πράξεις θα έχουμε την ευκαιρία να τα κουβεντιάσουμε. Έχουμε την πλήρη υποστήριξη της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας η οποία και αυτή συνδράμει, όπως και διάφοροι άλλοι επιστήμονες, στη συνολική προσπάθεια. Θα έχουμε τη δυνατότητα και στην προοπτική της πρωτοβάθμιας φροντίδας να τα συζητήσουμε.

Τέλος, θα ήθελα να δώσω μία απάντηση γιατί σήμερα δεν είναι η ρύθμιση των χρεών σε αυτό το σχέδιο νόμου, αλλά είναι στο άλλο του Υπουργείου Οικονομικών. Εδώ υπάρχουν δύο απαντήσεις. Πρώτον, ότι όταν επετεύχθη η συμφωνία στο Υπουργείο Οικονομικών, όπως θυμόσαστε πριν από ένα μήνα, με τις ενώσεις των προμηθευτών και στη συνέχεια αποτυπώθηκε σε διάταξη νόμου, τότε ακόμη το δικό μας σχέδιο νόμου για το ΕΣΥ δεν είχε φτάσει σε σημείο ωρίμανσης. Αντίθετα, υπήρχε τότε το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών, που ούτως ή άλλως, είναι και επισπεύδον και συναρμόδιο Υπουργείο, γιατί έχει και την πρόταση για τον τρόπο ρύθμισης των χρεών.

Υπό αυτή την έννοια, λοιπόν, η συζήτηση έγινε τότε και ολοκληρώθηκε πριν από δύο εβδομάδες. Στη συνέχεια εξελίχθηκαν οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες και φθάσαμε στην ευχάριστη θέση να υπάρχει το σχέδιο νόμου για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το οποίο και εντάχθηκε και ελπίζουμε με την εμπιστοσύνη της Βουλής, θα ολοκληρώσει τις διαδικασίες σήμερα το βράδυ. Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Πρόεδρε.»

Παρέμβαση 3^η (απογευματινή συνεδρίαση)

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αγαπητέ Πρόεδρε, φτάνουμε στην ολοκλήρωση αυτής της μακράς διαδικασίας. Θέλω άλλη μια φορά να ευχαριστήσω πάρα πολύ όλους τους συναδέλφους από όλα τα κόμματα που συνέβαλαν πολύ δημιουργικά σε ένα σχέδιο νόμου που πιστεύουμε πραγματικά ότι είναι σημαντικό.

Και δεν θέλω να επανέλθω σε θέματα του Εθνικού Συστήματος Υγείας που επικεντρώσαμε όλο αυτό το διάστημα γιατί πιστεύω ότι αξίζει σε αυτή την τελευταία συνεδρίαση και συζήτηση για το σχέδιο νόμου να μιλήσουμε για τα θέματα δημόσιας υγείας. Και είναι ένα θέμα που πολλοί είχατε την ευκαιρία όλες αυτές τις εβδομάδες που γινόταν ο διάλογος και η διαβούλευση να το θέσετε, ότι επειδή το ΕΣΥ και πολύ σημαντικό είναι και πολύ μεγάλα προβλήματα έχει, κάπου δεν αναδεικνύουμε στο βαθμό που θα έπρεπε και δεν ξεκινάμε από τη βασική στρατηγική που πρέπει να έχουμε και εμείς ως Υπουργείο Υγείας και η συντεταγμένη πολιτεία και το κοινωνικό κράτος αλλά φυσικά και ως υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις, πάνω από όλα, στο σχέδιο που έχουμε για την υγεία του ελληνικού λαού. Άρα, λοιπόν, νομίζω ότι αξίζει σε αυτή τη συνεδρίαση να εστιάσουμε σε αυτά τα θέματα.

Και είναι σωστό και ειπώθηκε και από τους εισηγητές και από τους συναδέλφους που πήραν το λόγο ότι το άρθρο 17 -το οποίο έρχεται να ξεκαθαρίσει και να αποσαφηνίσει την πολιτική ενάντια στο κάπνισμα καθιερώνοντας και στη χώρα μας από 1ης Σεπτεμβρίου την ολική απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους και έτσι πλέον μπαίνει και η Ελλάδα με την πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών που έχουν κάνει αυτό το βήμα- έχει ιδιαίτερη σημασία.

Και επειδή στα θέματα δημόσιας υγείας πρέπει να βλέπουμε και το πώς κάθε φορά, κάθε προσπάθεια έρχεται να οικοδομήσει, νομίζω ότι αξίζει να σταθούμε ένα λεπτό και να πούμε ότι είναι μια σημαντική στιγμή για το ελληνικό Κοινοβούλιο. Φτάσαμε εδώ μετά από τριάντα χρόνια προσπαθειών. Και σηματοδοτεί και αυτή καθ’ αυτή η απαγόρευση του καπνίσματος ένα σημαντικό βήμα πάνω απ’ όλα για την προαγωγή της υγείας και την πρόληψη. Δεν είναι το κατασταλτικό μέρος το βασικό, παρότι είναι σημαντικό –πάνω από όλα πρέπει να βλέπουμε το θέμα της υγείας- συνολικά όμως δείχνει ακριβώς την εξέλιξη των προσπαθειών. Γι’ αυτό επιτρέψτε μου να κάνω μια αναφορά στον Απόστολο Δοξιάδη που ξεκίνησε αυτή την προσπάθεια, στο Γιώργο Γεννηματά που την πίστεψε και την πάλεψε, στο Δημήτρη Κρεμαστινό, στον Κώστα Γείτονα που έδωσε σημαντική μάχη σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στον Κώστα Στεφανή και τον Έκτορα Νασιώκα που είχαν κάνει μεγάλα βήματα εκείνη την περίοδο, στο Δημήτρη Αβραμόπουλο που έφερε τον πρόσφατο νόμο για το κάπνισμα, για να έρθουμε σήμερα εδώ να ολοκληρώσουμε αυτή τη μακρά πορεία. Γιατί όλο αυτό το διάστημα και αντιπαραθέσεις είχαμε και διαφορετικές απόψεις -και γι’ αυτό είμαστε εδώ- τις οποίες ξετυλίξαμε όσον αφορά το Εθνικό Σύστημα Υγείας, αλλά νομίζω ότι τα θέματα δημόσιας υγείας είναι θέματα που μπορούν να μας ενώσουν. Γι’ αυτό αξίζει να αναφέρουμε πώς οικοδομήθηκε μια πορεία για έρθουμε εδώ.

Από εκεί και πέρα μπήκε ένα ερώτημα, γιατί τώρα η ολική απαγόρευση, αφού ήταν ένας πρόσφατος νόμος και γιατί οι επιμέρους πτυχές; Είναι αλήθεια ότι με τον πρόσφατο νόμο που είχε γίνει το 2008 είχαμε ένα πολύ θετικό βήμα. Εδώ θέλω να σημειώσω ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως Αξιωματική Αντιπολίτευση είχε υπερψηφίσει το σχέδιο νόμου παρ’ ότι είχαμε εκφράσει πολλές επιφυλάξεις. Δικαιωθήκαμε σε πολλά και γι’ αυτό τώρα ερχόμαστε να κάνουμε βελτιώσεις. Επίσης, να υπενθυμίσω ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ως

Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ήταν από τους πρώτους που υπέγραψαν τότε τη δήλωση που είχε γίνει από την Αντικαπνιστική Επιτροπή σε αυτή την προσπάθεια.

Ο νόμος ήταν ένα θετικό βήμα αλλά είχε προβλήματα. Θα κωδικοποιήσω σε πέντε κατηγορίες αυτά τα προβλήματα. Πρώτον, είχε εξαιρέσεις και διαχωρισμούς οι οποίοι δημιουργούσαν ανισότητες και αθέμιτο ανταγωνισμό μέσα στους ίδιους τους επαγγελματίες. Εμείς κάναμε ένα μακρύ κοινωνικό διάλογο. Και δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια η Ένωση Εστιατόρων της ΓΕΣΕΒΕ που είναι η πιο αντιπροσωπευτική οργάνωση, όταν κάναμε το διάλογο ενδεχομένως μπορεί να ήθελαν κάποια μικρή παράταση αλλά στην ουσία μας είπαν, ότι από ενδιάμεσα μέτρο μεσοβέζικα εξαιρέσεις και παράθυρα προτιμούν την πλήρη και ολική απαγόρευση. Αλλιώς θα είχαν πλεονέκτημα τα μεγάλα εστιατόρια που έχουν δυο χώρους που θα μπορούσαν να τους διαχωρίσουν, εις βάρος άλλων. Έτσι, θα έχαναν την πελατεία και θα υπήρχε αθέμιτος ανταγωνισμός. Άρα, η ξεκάθαρη και απλή λύση ότι πάμε σε ολική απαγόρευση χωρίς εξαιρέσεις και παράθυρα είναι υπέρ των επαγγελματιών.

Δεύτερον, όσον αφορά κυρίως τα νυκτερινά κέντρα εκεί δίνουμε μια μεταβατική αλλά αποκλειστική καταληκτική προθεσμία μέχρι τέλη Μαΐου του 2011 λαμβάνοντας πάλι υπ' όψιν τον κοινωνικό διάλογο, επειδή απασχολούν πολύ κόσμο και επειδή δεν εφαρμόστηκαν ποτέ τα διαχωριστικά και γι’ αυτό δεν είχαν και κόστος. Για αυτά τα γυάλινα διαχωριστικά που επέβαλε ο νόμος σε αυτά τα κέντρα, τελικά ούτε οι πολεοδομίες ούτε η Πυρασφάλεια τους έδωσε άδεια. Στην ουσία ήταν ανεφάρμοστα. Δεν εφαρμόστηκαν. Εκεί λοιπόν λέμε μια καταληκτική ημερομηνία 31 Μαΐου. Τα καζίνο δε ήταν παντελώς εκτός νόμου την προηγούμενη φορά. Είναι η πρώτη φορά που βάζουμε. Και πάλι από τον κοινωνικό διάλογο είπαν οι επαγγελματίες γιατί να υπάρχει διαφοροποιήσεις; Έχουν και αυτά την αποκλειστική προθεσμία μέχρι 31 Μαΐου. Άρα, παύουν τα προβλήματα αυτού του τύπου με γυάλινα επικίνδυνα διαχωριστικά. Αλλά σε αυτό το μεταβατικό πεντάμηνο ειδικά για τα κέντρα διασκέδασης και τα καζίνο θα υπάρχουν πολύ αυστηροί χώρο να μην πωλούν τσιγάρα, αλκοόλ στους ανήλικους, να έχουν τον εξαερισμό που πρέπει και μια σειρά άλλων προϋποθέσεων που έχουν οι κανονιστικές διατάξεις.

Τρίτον θέμα είναι τα πρόστιμα. Προβλεπόντουσαν πολύ υψηλά πρόστιμα στον προηγούμενο νόμο του 2008. Η εμπειρία λέει, όχι μόνο επειδή είμαστε σε περίοδο κρίσης, αλλά η εμπειρία και η νομική και η πολιτική ότι όπου τα πρόστιμα είναι υπέρογκα δεν επιβάλλονται και δεν εισπράττονται. Ερχόμαστε εμείς εδώ και με έναν πολύ ρεαλιστικό τρόπο κόβουμε στη μέση όλα τα πρόστιμα από το χαμηλότερο μέχρι το ανώτερο. Τα πρόστιμα που βλέπεται είναι το ήμισυ του προβλεπόμενου. Και πάλι, μετά από τον κοινωνικό διάλογο για τα εστιατόρια και τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος λέμε ότι ενώ ήταν να κλείσουν για ένα μήνα, πάμε με τις κλασικές υγειονομικές διατάξεις που εφαρμόζονται για κάθε υγειονομική παράβαση και λέμε μέχρι δέκα μέρες. Και εφόσον υπάρχει πέμπτη υποτροπή και αποδεδειγμένη ευθύνη του καταστηματάρχη, τότε μόνο υπάρχει οριστικό κλείσιμο του καταστήματος. Άρα, πολύ πιο ρεαλιστές για τα πρόστιμα, μικρότερα πρόστιμα αλλά εφαρμόσιμα.

Το τέταρτο πρόβλημα ήταν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Δεν υπήρχε σαφής αναφορά πέραν του ΣΕΥΠ που όπως ξέρετε ασχολείται με τα πάντα από το να κάνει έλεγχο στα νοσοκομεία μέχρι οποιαδήποτε καταγγελία υπάρχει. Δεν υπήρχε πραγματική δέσμευση να γίνονται έλεγχοι από άλλα όργανα. Το θεραπεύουμε και αυτό. Γιατί το κατασταλτικό δεν είναι το βασικό αλλά δεν μπορεί να είσαι αξιόπιστος αν βάλεις ένα νόμο, το χειρότερο θα είναι να πας σε μια τέτοια κατεύθυνση και να μην μπορείς στοιχειωδώς να το ελέγξεις. Άρα, θα είναι οι επόπτες υγείας που σήμερα είναι στις νομαρχίες, οι οποίοι μετά την εφαρμογή του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ θα είναι σε επίπεδο περιφέρειας. Ακόμη ένα μέρος των υγειονομικών αρμοδιοτήτων των νομαρχιών θα πάει στους καλλικρατικούς δήμους. Θα είναι και η Δημοτική Αστυνομία που στους καλλικρατικούς δήμους θα παίξει ρόλο. Και μάλιστα, σωστά ειπώθηκε από πολλούς συναδέλφους ότι υπάρχουν προβλήματα στους δήμους. Γι’ αυτό η βούλησή μας που εκφράζεται εδώ και θα φανεί και στις κανονιστικές πράξεις είναι τα πρόστιμα τα οποία επιβάλλονται από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς μέσα από μια κοινή υπουργική απόφαση να πηγαίνουν στους δήμους. Εμείς ως Υπουργείο δεν θέλουμε να εισπράττουμε. Αλλά μπορούμε να στηρίξουμε την προσπάθεια που θα κάνουν οι δήμοι προς αυτή την κατεύθυνση. Ταυτόχρονα, αφήνουμε και το ΣΕΥΠ να συνεχίσει επικουρικά αλλά και το Λιμενικό στους χώρους ευθύνης του.

Έρχομαι στο πέμπτο που είναι και το επίμαχο. Είναι το θέμα της διαφήμισης. Όταν ψηφίστηκε ο νόμος Αβραμόπουλου το 2008 για τη διαφήμιση είχε ορισμένες ρυθμίσεις. Η μεγάλη όμως τομή που εγώ θα παραδεχθώ ότι έγινε από την προηγούμενη Κυβέρνηση άρχισε να ισχύει από την 1η Σεπτεμβρίου προεκλογικά όταν απαγορεύθηκε κάθε υπαίθρια διαφήμιση σε σχέση με το τσιγάρο. Σωστό μέτρο. Ταυτόχρονα όμως υπήρχαν κενά. Ένα κενό ήταν οι κινηματογράφοι που και αυτό το καλύπτουμε για να μην υπάρχει εκεί διαφοροποίηση και αθέμιτος ανταγωνισμός και στον διαφημιστικό χώρο αλλά πάνω απ’ όλα στα πρότυπα αφού λέμε ότι η δημόσια υγεία είναι πάνω απ’ όλα θέμα ενημέρωσης και προτύπων. Επίσης, υπήρχε ένα παράθυρο να μπορούν τα περίπτερα να έχουν διαφήμιση κάτω από το στέγαστρο τους ή στον εξωτερικό χώρο. Εδώ θέλουμε να είμαστε σαφείς. Αυτό που διατηρούμε για τα περίπτερα και τους το εξηγήσαμε και όταν ήρθαν στη Βουλή και στον κοινωνικό διάλογο είναι το πιο σημαντικό και κρίσιμο το οποίο πράγματι αφορά τα περίπτερα. Γιατί η διαφήμιση αφορά λίγα περίπτερα όχι όλα και στο κάτω-κάτω έχουν δυνατότητα να διαφημίσουν όλα τα άλλα προϊόντα τους από αναψυκτικά μέχρι και άλλες υπηρεσίες που είναι εξίσου κερδοφόρες.

Η μεγάλη μάχη το 2008 στην οποία εμείς ως Αντιπολίτευση είχαμε συνδράμει την Ένωση Περιπτερούχων και γι’ αυτό δεν το πειράξαμε τώρα δόθηκε για το δικαίωμα του περίπτερου να μπορεί στη προθήκη του να έχει το προϊόν του. Αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί διαφήμιση. Είναι τέτοια η φύση και η δομή του περιπτέρου που θα έχει το πακέτο με τα τσιγάρα στη βιτρίνα του. Άρα, αυτό δεν το πειράζουμε. Αυτό ήταν το μείζον. Εκεί είχε δοθεί η μεγάλη μάχη και εκεί είμαστε συνεπείς. Το είχαμε διεκδικήσει και το είχαμε πετύχει και δεν το πειράζουμε. Τα προϊόντα τους μπορούν να τα εκθέτουν όπως κάθε άλλο προϊόν. Όμως η διαφήμιση είναι άλλο πράγμα. Εκεί πρέπει να υπάρχει μια ενιαία κατεύθυνση.

Θέλω να σταθώ και σε δυο άλλα σημεία που αφορούν τη δημόσια υγεία για να δώσω ένα διαφορετικό τόνο. Αναφέρθηκε το Εθνικό Συμβούλιο Δημόσιας Υγείας. Είναι σημαντικό. Είχε προβλεφθεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση να γίνει ανεξάρτητη αρχή. Δεν λειτούργησε ποτέ. Εμείς σε αυτή την περίοδο δεν μπορούσαμε ούτως ή άλλως να πάμε σε ένα τέτοιο βαρύ σχήμα. Ίσως να μην ήταν και σκόπιμο για τους λόγους που ειπώθηκαν. Όμως, θέλουμε να το ενεργοποιήσουμε. Θέλουμε να είναι κάτι αντίστοιχο με το ΚΕΣΥ όπως είναι δηλαδή το ΚΕΣΥ για τα θέματα του ΕΣΥ, να είναι και αυτό το συμβούλιο για τα θέματα δημόσιας υγείας. Είναι κάτι που θα μας βοηθήσει για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε τη στρατηγική μας. Ακούσαμε και διάφορες ενδιαφέρουσες ιδέες πώς μπορούν να μετεξελιχθούν όλα αυτά στο μέλλον. Θα το δούμε. Θα έχουμε χρόνο στα άλλα νομοσχέδια για την ειδίκευση, για την εκπαίδευση, για την ποιότητα και για το πώς μπορούμε θεσμικά να έχουμε μια μετεξέλιξη στο μετέπειτα διάστημα.

Το τρίτο θέμα είναι μετά από δική σας πρόταση. Το υιοθετήσαμε. Αφορά τους γιατρούς δημόσιας υγείας. Είναι αλήθεια ότι έχουμε ανάγκη γιατρών δημόσιας υγείας. Πολύ περισσότερο η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει ανάγκη αλλά και οι φορείς του Υπουργείου Υγείας όπως το ΣΕΥΠ. Μάλιστα, αυτός είναι χώρος όπου κατ’ εξοχήν είναι χρήσιμοι.

Γι’ αυτό το λόγο και κάναμε αποδεκτή μία παρέμβαση πολλών συναδέλφων που είπαν ότι αν κάποιος με εκπαιδευτική άδεια έχει γίνει γιατρός, να μπορεί να αξιοποιηθεί μετά και να γίνει γιατρός δημόσιας υγείας. Να έχει αυτή τη δυνατότητα. Κρατάμε το σημείο όσον αφορά την περιφέρεια και θα το εξετάσουμε.

Θα ήθελα την ανοχή σας, κύριε Πρόεδρε, για δύο λεπτά. Θα ήθελα απλώς να απαντήσω στους συναδέλφους με κάποιες ειδικές παρατηρήσεις. Όσον αφορά το θέμα του ΙΚΑ, επειδή ειπώθηκε γιατί είμαστε συνεπείς στο άρθρο 25 με το Ωνάσειο για τους γιατρούς, θέλω να σας πω ότι ούτε στο Ωνάσειο αναφέρουμε πλέον το λοιπό προσωπικό, γι’ αυτό το λόγο δεν το αναφέρουμε και στο ΙΚΑ.

Αυτό έγινε, ενώ αρχικά το είχαμε προβλέψει, επειδή είχαμε παρέμβαση από την κεντρική Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής, ότι δεν μπορούμε να εξομοιώσουμε το λοιπό προσωπικό. Υπάρχουν νομικά θέματα επειδή είναι ιδιωτικού δικαίου, γι’ αυτό αφαιρέθηκαν από το Ωνάσειο. Δεν γίνεται διαφορετική μεταχείριση του ΙΚΑ. Αντίθετα για τους γιατρούς του Ωνασείου και τους γιατρούς του ΙΚΑ υπάρχει πια, μετά τη δική σας παρέμβαση, η ίδια μεταχείριση.

Όσον αφορά τον «Άγιο Ανδρέα» ξέρετε τη μάχη που δώσαμε από την πρώτη ημέρα ως Κυβέρνηση. Ξέρετε ότι βρήκαμε ένα Νοσοκομείο χωρίς διασφαλισμένους πόρους. Ξέρετε ότι οι εργασίες προχωράνε. Είχα την ευκαιρία να κατέβω και η ίδια κάτω. Ξέρετε επίσης, ότι η δέσμευση που έχουμε, πως θα μπορέσουμε στο τέλος του καλοκαιριού να παραλάβουμε το έργο, ισχύει και είναι δεδομένη. Άρα, θα ήθελα για άλλη μία φορά από αυτό το Βήμα να πω ότι και τους πόρους εξασφαλίσαμε και η δέσμευσή μας είναι δεδομένη και προχωράει.

Την τροπολογία για τα φαρμακεία θα την εξετάσουμε. Δεν μπορούμε σε αυτό εδώ το πλαίσιο να τη συζητήσουμε, γιατί είναι μία τροπολογία που πρέπει να τη δούμε μέσα σε συνολικές ρυθμίσεις, που κοιτάμε αυτήν την περίοδο, όσον αφορά το χώρο των φαρμακείων. Την κρατάμε όμως.

Στο συνάδελφο κ. Σαλμά θέλω να απαντήσω σε μία παρατήρηση που έκανε στο άρθρο 22. Εκεί είπε γιατί δίνουμε τη δυνατότητα και στα νοσοκομεία να κάνουν αυτή την προμήθεια όσον αφορά τον εξοπλισμό. Αυτή η δυνατότητα υπάρχει και στο νόμο της ΕΠΥ, απλώς επαναλαμβάνουμε ότι υπάρχει δυνατότητα εφόσον υπάρξει μία τέτοια εξουσιοδότηση προς τα νοσοκομεία. Δεν κάνουμε τίποτα διαφορετικό. Με βάση το νόμο της ΕΠΥ μπορούν και τα νοσοκομεία, εφόσον υπάρχει τέτοια έγκριση, να κάνουν σχετική προμήθεια.

Αγαπητοί συνάδελφοι, θα ήθελα κλείνοντας να πω πως πιστεύω πραγματικά ότι με το σχέδιο νόμου που ολοκληρώνουμε σήμερα, όπως είπαμε και το πρωί και χθες, κάνουμε ένα μεγάλο βήμα, το οποίο βέβαια δεν μπορεί να είναι το τελευταίο. Είναι ένα σημαντικό κρίσιμο βήμα, αλλά σε μια μακρά και δύσκολη πορεία που έχουμε μπροστά μας.

Θα κριθούμε, λοιπόν, πάνω από όλα στο πώς θα εφαρμόσουμε αυτά που σήμερα η Βουλή θα ψηφίσει και πώς θα μπορέσουμε πάνω από όλα να ανοίξουμε μία νέα λεωφόρο, μια νέα προοπτική συνολικά για το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τη δημόσια υγεία στη χώρα μας, πάνω από όλα με ένα γνώμονα, το δημόσιο χαρακτήρα και την εξυπηρέτηση της υγείας του ελληνικού λαού. Σας ευχαριστώ πολύ.»

Παρέμβαση 4^η (απογευματινή συνεδρίαση)

«Πρώτα απ’ όλα, όσον αφορά τις προμήθειες σε αναλώσιμα και σε φάρμακα, θέλουμε να είμαστε σαφείς. Με τις διατάξεις που ψηφίσαμε τον Απρίλιο, έχει αλλάξει ο τρόπος για την προμήθεια των φαρμάκων. Πλέον, έχουμε προβλέψει τη νοσοκομειακή συσκευασία και το διαγωνισμό με βάση τη δραστική ουσία. Ο ΕΟΦ, όπως σας είχα ενημερώσει από την αρχή του νομοσχεδίου όταν συζητήσαμε, είναι στο τελικό στάδιο που βγάζει τις σχετικές εγκυκλίους, προκειμένου να εφαρμοστεί. Και τα νοσοκομεία λαμβάνουν σε νοσοκομειακή τιμή τις προμήθειες των φαρμάκων, αλλά σε κάθε περίπτωση θα ισχύσουν και οι νέες διατάξεις.

Όσον αφορά τα αναλώσιμα υλικά, έχω ήδη καταθέσει από τη χθεσινή ημέρα –μπορείτε να το βρείτε όλοι στα Πρακτικά- τον πλήρη απολογισμό για την πορεία των δαπανών αναλωσίμων και φαρμάκων του πρώτου πενταμήνου, όπου είναι με στοιχεία των υγειονομικών περιφερειών. Είναι αναλώσιμο είδος και φάρμακο και ανά υγειονομική περιφέρεια, για να έχετε την πλήρη εξέλιξη. Πριν ένα μήνα σας είχαμε του πρώτου τετραμήνου, για να μπορείτε και εσείς να παρακολουθείτε και να μας ελέγχετε –γιατί πρέπει να μας ελέγχετε-, αλλά ταυτόχρονα να αναγνωρίζετε και τα στοιχεία. Και τα στοιχεία λένε ότι σε σχέση με το 2009 μεσοσταθμικά έχουμε μία μείωση 16%, σε σχέση με το 2008 μείωση 14% και το 2007 μείωση -5%.

Από εκεί και πέρα, είναι σαφές ότι αυτή την αποκλιμάκωση εμείς την παρουσιάζουμε και είμαστε συγκρατημένοι, γιατί ξέρουμε τα προβλήματα και ξέρουμε και τη μάχη που δίνουμε. Και ξέρουμε ότι δίνουμε μάχη, η οποία πολλές φορές γίνεται και με τεράστια συμφέροντα. Και ξέρουμε και την ομηρία που είχε το σύστημα. Αλλά βλέπετε ότι υπάρχει μία αποκλιμάκωση για τις δαπάνες.

Σε κάθε περίπτωση, αυτή την περίοδο υπάρχει προσέλευση του κόσμου στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και οφείλουμε εμείς να μπορέσουμε αυτό το σύστημα να το κρατήσουμε όρθιο, με διαφάνεια, με αποτελεσματικότητα και πάνω απ’ όλα για τον ελληνικό λαό.

Όσον αφορά το κάπνισμα, νομίζω, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι εδώ πρέπει να συμφωνήσουμε -επειδή άκουσα διάφορες απόψεις- ότι ένα είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Και αυτό είναι η υγεία. Η υγεία ως δικαίωμα, λοιπόν και ως δημόσιο αγαθό -που το επαναλαμβάνουμε και το είπαμε με κάθε ευκαιρία- σημαίνει ότι ταυτόχρονα παίρνουμε μέτρα για να προασπίσουμε και να προάγουμε την υγεία του ελληνικού λαού. Θα περίμενα, λοιπόν, να υπάρχει και η αντίστοιχη στήριξη σε μία τέτοια πολιτική και όχι να μπαίνουν ενδιάμεσου τύπου, άλλου είδους εδώ πέρα επιφυλάξεις.

Είμαστε ξεκάθαροι, λοιπόν, ότι η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Σε όλη την Ευρώπη, σε όλα τα προηγμένα συστήματα κοινωνικού κράτους κάνουν αυτή τη στιγμή συντεταγμένη προσπάθεια, όσον αφορά το κάπνισμα. Γιατί είναι από τις βασικές αιτίες θανάτου –εγώ η ίδια δεν είμαι γιατρό, αλλά έχουν έρθει επιστήμονες, τα έχουν πει, τα γνωρίζετε- σε όλες τις θανατηφόρες νόσους της χώρας μας. Ε, αλλοίμονο αν δεν ερχόμασταν και αν δεν επικροτήσετε μια τέτοια προσπάθεια.

Και αν θέλετε και οικονομικά να το δούμε –επειδή εσείς βάλατε οικονομικούς όρους, για κατηγορίες επαγγελματιών και όλα αυτά- ακόμα και για το ίδιο το Εθνικό Σύστημα Υγείας που συζητάμε σήμερα, ξέρετε ότι είναι και τεράστια η επιβάρυνση μακροπρόθεσμα –εγώ δεν επέλεξα αυτή την προσέγγιση, επέλεξα την υγεία του ελληνικού λαού- του ασφαλιστικού συστήματος και του εθνικού συστήματος υγείας.

Από εκεί και περά του επαγγελματίες όταν βγαίνει το Προεδρείο των Εστιατόρων και λέει ότι προτιμούμε την ολική απαγόρευση, γιατί δεν θέλουμε αθέμιτο ανταγωνισμό, τότε, κύριοι συνάδελφοι, μη γινόσαστε βασιλικότεροι του βασιλέως. Οι ίδιοι το λένε. Όταν, λοιπόν, οι ίδιοι το λένε στο Υπουργείο, το λένε στα κανάλια, το λένε σε δημόσια διαβούλευση, θα έλεγα ότι δεν έχουμε λόγο εμείς εδώ, που έχουμε την υγεία ως δημόσιο αγαθό και ως πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, να μπούμε σε αυτή τη λογική.

Όσον αφορά τους περιπτεριούχους, είπατε το 80% των κερδών από την πώληση τσιγάρων. Θα συμφωνήσω μαζί σας. Αγαπητοί συνάδελφοι, να το αποσαφηνίσουμε μια και καλή, γιατί νομίζω υπήρχε παρανόηση. Εγώ δεν θεωρώ ότι υπάρχει συνάδελφος κακόπιστος, καλόπιστοι είσαστε και προφανώς από ευαισθησία τα θέτετε. Αλλά άμα τα διευκρινίζουμε, να είμαστε σαφείς και να το αποδεχόμαστε.

Γι’ αυτό το λόγο προασπίσαμε αυτό που ως αντιπολίτευση δώσαμε μάχη να υπάρχει, δηλαδή ότι το περίπτερο μπορεί στην βιτρίνα του, στην προθήκη του να βάζει προϊόντα καπνού. Είναι η μόνη εξαίρεση. Το προϊόν του που πουλάει και είναι το 80% του τζίρου του, δεν το πειράζουμε. Από εκεί και πέρα, δεν μπορεί εκεί να έχουμε εξαίρεση για τη διαφήμιση. Αυτά, λοιπόν, όσον αφορά τον καπνό, όσον αφορά τη ΔΕΠΑΝΟΜ.

Έκανε δύο παρατηρήσεις ο κ. Σαλμάς και θέλω να τον διαβεβαιώσω ότι πρώτα απ’ όλα όταν μιλούσαν για κλινικές –ήταν μία παρατήρηση που λάβαμε από συναρμόδια Υπουργεία, γιατί, ξέρετε, δεν έχουμε πια αποκλειστική αρμοδιότητα της ΔΕΠΑΝΟΜ- φαντάζομαι ότι εννοούσαν πτέρυγες. Εμείς αναλαμβάνουμε να πιστοποιήσουμε εάν είναι όντως πτέρυγες, γιατί στο Νοσοκομείο της Κομοτηνής είναι νέα πτέρυγα.

Από εκεί και πέρα, αφαιρούμε τη λέξη «κλινικές» με δήλωση στα Πρακτικά και ή δεν θα υπάρχει καθόλου ή θα υπάρχει πτέρυγα. Νομίζω ότι αυτή η τροπολογία είναι η καλύτερη απόδειξη ότι ιδρύουμε νοσοκομεία αυτή την περίοδο και όχι το αντίστροφο, γιατί ερχόμαστε να επιταχύνουμε την ίδρυση νοσοκομείου στην Κομοτηνή και στην Πάρο.

Όσον αφορά τον εξοπλισμό της ΔΕΠΑΝΟΜ, πολύ σωστά το θέτετε και αυτό εννοούμε. Εάν δεν είναι σαφές, το λέμε, λοιπόν, στα Πρακτικά, για να υπάρχει περαιτέρω βελτίωση ότι μιλάμε σαφώς όχι για άλλο εξοπλισμό –για άλλο εξοπλισμό υπάρχουν άλλου είδους διαδικασίες- αλλά για νοσοκομεία και πτέρυγες που κατασκευάζει η ΔΕΠΑΝΟΜ, όπως η περίπτωση Αγίου Ανδρέα, όπου για να μπορέσει η ΔΕΠΑΝΟΜ να βγάλει το διαγωνισμό για τον εξοπλισμό, περάσαμε από σαράντα κύματα. Και επειδή πια δεν έχουμε την εποπτεία εμείς, την έχει το Υπουργείο Υποδομών, έχει κάνει ακόμη πιο πολύπλοκη τη διαδικασία και «δένει» και μ' αυτό που ειπώθηκε και από το συνάδελφο πριν για τον Άγιο Ανδρέα.

Πόθεν έσχες. Νομίζω ότι όλοι το επικροτούμε. Είναι αναγκαίο να πάμε στο πόθεν έσχες των Διευθυντών και Συντονιστών. Από εκεί και πέρα, να αποσαφηνίσουμε ξανά, γιατί ίσως δεν είναι γνωστό, ότι όλοι οι διοικητικοί του Εθνικού Συστήματος Υγείας ήδη υποβάλλουν πόθεν έσχες. Το κενό ήταν στους Διευθυντές, οι οποίοι έχουν ευθύνη διοικητική, επιστημονική, έχουν και αυτοί εμπλοκή σε θέματα που αφορούν τη διαφάνεια στη λειτουργία των νοσοκομείων. Οι διοικητικοί κάθε μορφής, από το Διοικητή μέχρι αυτόν που έχει ευθύνη για τις προμήθειες, σαφώς και υποβάλλουν.

Για τις επιπλέον που είπατε, αγαπητέ κύριε Ροντούλη, σε σχέση με το αν θα γίνεται κατάσχεση περιουσίας και όλα αυτά, επειδή το Υπουργείο Δικαιοσύνης προετοιμάζει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο νόμου για το πόθεν έσχες, εμείς κάνουμε τώρα αυτή τη ρύθμιση, που είναι κρίσιμη και πιστεύω ότι υπάρχει απαίτηση να γίνει. Μάλιστα, λέμε κατ’ εξαίρεση να εφαρμοστεί εντός εξήντα ημερών, όπως γίνεται για τους Βουλευτές όταν εκλέγονται, που ήταν και πρότασή σας. Από εκεί και πέρα, με τις γενικές ρυθμίσεις του πόθεν έσχες, δεν μπορούμε εμείς για τους γιατρούς να ρυθμίσουμε κάτι πριν το ρυθμίσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης και το Υπουργείο Εσωτερικών για όλους.

Έχω ακόμη δύο αποσαφηνίσεις, εάν μου επιτρέπετε. Δεν θέλω να καταχραστώ το χρόνο, αλλά δεν θέλω να αφήσω και κάτι αναπάντητο.

Οδοντοτεχνίτες. Δεν ισχύει τίποτε απ’ όλα αυτά για τα οποία ανησυχείτε. Η εξήγηση που έχουμε από τη Νομική μας Υπηρεσία είναι ότι το 2008 μπήκε ένα νέο καθεστώς όσον αφορά τους οδοντοτεχνίτες και τα επαγγελματικά τους δικαιώματα. Εδώ, λοιπόν, υπήρξε ένα νομικό κενό το 2008, δηλαδή οι βοηθοί οδοντοτεχνίτες που έβγαιναν από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, λόγω αυτού του νομικού κενού δεν μπορούσαν να δώσουν εξετάσεις μετά. Και υπάρχει ένα πρόβλημα μερικών ετών, το οποίο χρονίζει.

Εδώ, λοιπόν, είναι μία εφάπαξ ρύθμιση για να μπορούν μόνο αυτοί μέχρι το 2008 που δεν είχαν προλάβει να δώσουν εξετάσεις, να μπορέσουν να δώσουν εξετάσεις. Είναι, λοιπόν, σαφές. Με διαβεβαίωσε και η Νομική μας Υπηρεσία ότι δεν αφορά όλα τα άλλα τα οποία είχατε ανησυχία ότι μπορεί να αφορά.

Με το νόμο του 2008 υπήρξε κατάργηση –συμβαίνουν αυτά νομοτεχνικά κάποιες φορές υπό την πίεση όταν νομοθετούμε- και γι’ αυτό το πρόβλημα δεν μπορούσαν να γίνουν οι εξετάσεις. Ευχαρίστως θα σας δώσουμε στη συνέχεια και επιπλέον στοιχεία και ένα αναλυτικό σημείωμα.

Δύο παρατηρήσεις και κλείνω. Άρθρο 26 για την ίδρυση των νοσοκομείων, γιατί και εδώ ακούσαμε πολλά. Αγαπητοί συνάδελφοι, ανέκαθεν η ίδρυση των νοσοκομείων γίνεται με προεδρικά διατάγματα. Σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν έχουμε ειδικά κληροδοτήματα ή ειδικές ρυθμίσεις, δωρεές, ερχόμαστε και επικυρώνουμε στη Βουλή.

Υπήρξε, λοιπόν, και εδώ το 2005. Και πώς το ανακαλύψαμε; Στην προσπάθεια που γίνεται και με τη ΔΕΠΑΝΟΜ να βγάλουμε κανονισμούς νοσοκομείων, να ιδρύσουμε νοσοκομεία, υπήρχε μία διάταξη που προέβλεπε εξουσιοδότηση για προεδρικό διάταγμα για ίδρυση, συγχώνευση ή κατάργηση. Έτσι έλεγε ο νόμος αυτός. Ήταν παλαιός.

Το 2005 πάλι για κάποιο λόγο, σε μία κατάργηση νόμου, καταργήθηκε και η νομική βάση. Δεν έχει τίποτε άλλο το πονηρό. Εμείς εξ αρχής έχουμε πει ότι εδώ είμαστε όχι για να κλείσουμε νοσοκομεία, για να στηρίξουμε τα νοσοκομεία και για να ανοίξουμε νοσοκομεία. Και όπου ενδεχομένως μπορεί να χρειαστεί σε μία νέα αρχιτεκτονική της υγείας και με την πρωτοβάθμια να δούμε χρήσεις νοσοκομείων, θα το συζητήσουμε. Θα είναι με νομοσχέδιο η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.

Και κλείνω με το θέμα της δωρεάς. Η κυρία Υφυπουργός έκανε μία αναλυτική παρουσίαση του ζητήματος για να μην έχουμε καμία απορία. Η αρχική δωρεά, αγαπητέ συνάδελφε Παναγιώτη Λαφαζάνη, ήταν 23.700.000. Καθαρά δωρεά. Ξέρετε ότι το δημόσιο δεν μπορεί να λαμβάνει δωρεά οποιουδήποτε ύψους, εάν δεν υπάρχει η αντίστοιχη σύμβαση και επικύρωση. Δεν μπορεί το δημόσιο να λάβει δωρεά, εάν δεν υπάρχει μια τέτοια προγραμματική σύμβαση και στη συνέχεια να επικυρωθεί με νόμο. Δεν είναι η πρώτη φορά. Έτσι γίνεται για κάθε δωρεά.

Είμαστε υποχρεωμένοι, λοιπόν, στο βαθμό που ολοκληρώθηκε το έργο και έρχεται ο δωρητής και λέει: «Θέλω να δωρίσω τον εξοπλισμό» -αν έχει μπει όλο αυτό το παράρτημα μέσα είναι γιατί η Νομοτεχνική Επιτροπή της Βουλής μάς είπε ότι έτσι γίνονται οι επικυρώσεις των δωρεών- «Θέλω να δωρίσω ακόμα 2,7 εκατομμύρια για τον εξοπλισμό».

Δεν νομίζω ότι κάποιος συνάδελφος έχει αντίρρηση, όταν έρχεται κάτι, όπως πολύ σωστά και η κυρία Υφυπουργός προηγουμένως ανέλυσε, να συνδράμει το οργανωμένο σύστημα υγείας σε μία λογική στήριξης δωρεάς. Δεν νομίζω να έχουμε αντίρρηση να δώσουμε τη δυνατότητα στους εξοπλισμούς να μπορούν να έρθουν και να συμπληρώσουν και να ολοκληρώσουν τη λειτουργία του ογκολογικού.

Αυτή η τροποποίηση της σύμβασης για να μπορέσει να δοθεί αυτό το επιπλέον της δωρεάς, δεν έχει τίποτε να κάνει –τη διαβάσατε και είστε σε αυτά πολύ προσεκτικός και έμπειρος- με τη διοίκηση. Είναι καθαρά η τροποποίηση της δωρεάς, προκειμένου να μπορεί το ελληνικό δημόσιο να αποδεχθεί αυτόν τον επιπλέον εξοπλισμό.

Όσον αφορά στα θέματα διοίκησης που θέσατε, όπως ειπώθηκε και από την κυρία Υφυπουργό προηγουμένως, ήδη εμείς επιδιώκουμε να υπάρχει μια συνεννόηση ανάμεσα στα δύο νοσοκομεία, το «Αγία Σοφία» και το «Αγλαΐα Κυριακού», προκειμένου να υπάρχει ένα πλαίσιο συλλειτουργίας του νέου ογκολογικού, το οποίο στο κάτω-κάτω έρχεται για να συνδράμει παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας. Μέσα στο πλαίσιο αυτό επιχειρούμε να καταρτίσουμε και ένα μνημόνιο προγραμματικής συνεργασίας, που να λάβει υπ' όψιν και αυτές τις ευαισθησίες που είπατε των εργαζομένων, των γονέων, της «ΦΛΟΓΑΣ» και όλων των άλλων οργανώσεων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για άλλη μια φορά θέλω να σας ευχαριστήσω για όλες τις απόψεις, γιατί και οι κριτικές απόψεις, ακόμη και οι έντονες κριτικές απόψεις, μας βοηθούν και εμάς να αποσαφηνίζουμε πράγματα και φυσικά να βελτιώνουμε. Νομίζω ότι δώσαμε δείγμα γραφής ότι αυτές τις δεκαπέντε ημέρες –γι’ αυτό είχαμε και όλες αυτές τις νομοτεχνικές βελτιώσεις- λάβαμε σοβαρά υπ' όψιν τις προτάσεις, τις ανησυχίες, αλλά και τις συγκεκριμένες βελτιωτικές προτάσεις των συναδέλφων. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.»